___________________________________

- κολάστρα -

________

Μας κλείνουν σε φρενοκομεία
και ύστερα ξεγυμνώνουν τις σκέψεις μας
Θαρρούν πως είναι πιο ενάρετοι από εμάς, πιο αξιοπρεπείς, πιο αξιόπιστοι,
περισσότερο άνθρωποι
Μας θάβουν, επειδή είμαστε διαφορετικοί
Πιάναμε τα στεφάνια με τα χέρια μας, τα φορούσαμε στα ποδάρια μας, κι όχι στα μαλλιά
γιατί για εμάς τα στεφάνια ήταν μικρά και δεν χωρούσαν στα κεφάλια μας
Πίναμε το νερό από τις λακκούβες
γιατί οι βρύσες τους μας παρείχαν μολυσμένα απόβλητα
που αποδυνάμωναν τις σκέψεις μας
Ξεχνούσαμε να μετράμε
τραυλίζαμε τις λέξεις που δεν μας επέτρεπαν να λέμε
Όταν σκοτείνιαζε κρατούσαμε στα χέρια μας κεριά και τσάπες,
μας χρειάζονταν
σκάβαμε μόνοι μας το τσιμέντο και τα γύρω πεζοδρόμια τους
γιατί μας έλειπε το χώμα
Φόβόμασταν τον ήχο της σειρήνας
γι' αυτό κρυβόμασταν μέσα στα σιδερένια κουτιά
εκείνα που άδιαζαν τα πρωινά κάτι τεράστια αυτοκίνητα
πάντα ήταν γεμάτα με κάθε λογής πράγματα
μύριζαν, όπως όλοι μας άλλωστε
Μια φορά ένα από αυτά, πήρε έναν από εμάς
δεν πρόλαβε να ξυπνήσει νωρίς
δεν τον ξανά είδαμε
Πάντα θα έχω την ίδια απορία, που να τον πήγε άραγε;
Τις ζεστές μέρες κρυβόμασταν μέσα στα ψυγεία που υπήρχαν στην αποθήκη ενός γνωστού κρεοπωλείου,
κάναμε παρέα στις νεκρές αγελάδες
μια φόρα είχαμε ακούσει πως από κάτι έπασχαν
δεν θυμάμαι από τι
δεν προλάβαιναν να μας δουν, φεύγαμε νωρίς
τα κρέατα έπαιρναν πάντα προαγωγή
Συναντούσαμε, απρόσμενα
ένα μικρό κοριτσάκι,
κάθε φορά, καθόταν στο ίδιο σημείο πάντα,
κρατούσε μια βελόνα και μια κλωστή, δίπλα της είχε μια μηχανή
θα πρέπει να το είχαν σαπίσει στο ξύλο, ήταν μοβ
ξέρω πως όταν σε σαπίζουν στο ξύλο μελανιάζεις, και οι μελανιές είναι μοβ ...
Ύστερα, γεμίζαμε τις τσέπες μας με φύλλα και τρέχαμε προς το πάρκο, θέλαμε να τα επιστρέψουμε στα δένδρα ... θα τα καταφέρναμε εάν είχαμε κάτι που να κολλάει
Το πάρκο βρισκόταν μακριά από το τσιμεντένιο φέρετρο όπου ζούσαμε, μιας και σε αυτό μας έμαθαν
[...]
μέχρι που μας έπιασαν, ήταν η πρώτη φορά που ... κόβαμε κορδέλα ..
Δεν τους μοιάζαμε
Πιστεύουν πως είμαστε τρελοί
Απλά ζούσαμε την διαφορετικότητα μας
χωρίς να ενοχλούμε κανέναν

.Τρύπιο πουλόβερ

13/7/2017, Αθήνα 

- κάτι, κάπου, κάποτε -

- Δεν είχαν δοκιμάσει τον συνδυασμό των πρωινών επιθυμιών τους με την συν διαλογή του εξαερισμού της συνείδησης τους με την υπόσταση των ονείρων τους. «ζήτησε, να μεταβάλλουμε το κατώφλι ακουστότητας μας» είπε η γαρδένια « και ύστερα μας χρησιμοποίησε σαν παλλόμενα ελατήρια, δένοντας τα άκρα μας με τρόπο φρικτό στην μια γωνία του κέντρου της φύσης και στην άλλη κινούμενη βάτο του αιωρούμενου σύμπαντος».


- Μην κατακρίνεις τις επιλογές των συμβαλλόμενων επιθυμιών, διεγείρουν τις εκφάνσεις, κι εκείνους με τις χείριστες προδιαγραφές αποβάλουν. Θέτουν προτεραιότητες. Αν αποζητάς κάτι, μάθε να δουλεύεις εσύ με εσένα για εσένα. Δεν βλάπτει το να προσπαθείς. Προσβάλει το να έχεις ελπίδες ενώ τα παρατάς. Λιθογραφώντας μπορείς να στήσεις ολόκληρες διαδρομές. Αποδομώντας, περίμενες να κτίσεις. βράζοντας, να περιγράψεις τους ατμούς. πεθαίνοντας, να αδρανοποιηθείς. Εσύ αποφασίζεις. Όρια μάθε να ξεπερνάς όταν αυτά ενώ διαπεραστούν καταστρεπτικά κρίνονται. Άνω όριο φωτιά, κάτω όριο ψύξη. Θα σε τρόμαζαν συχνά οι συγκεντρώσεις των φιστικιών στην κλάση.


- Υπό κλίση προβλέψεις, μου είπαν, να σε ενημερώσω πως πρέπει κάτι να κάνεις …

- re play -

- Γιατί να ζήσεις όσα μπορείς να φανταστείς; αφού τα έχεις ζήσει ήδη, καθώς τα φαντάστηκες. Γιατί να μην ζήσεις οτι δεν φαντάστηκες κι επέρχεται, ο,τι δεν μπορείς να φανταστείς; αφού δεν θα 'ναι πιο βαρετό από το να ζεις κάτι που έχεις ήδη ζήσει. Σαφώς και υπάρχουν διάφορες. Όταν το ζεις ενώ το φαντάζεσαι, το ζεις εσύ για σένα, κι όχι εσύ σε συνέργεια με τους άλλους, τους οποιουσδήποτε άλλους. ατομικισμός. Όταν το φαντάζεσαι και το ζεις, το ζεις για εσένα μα και για τους οποιουσδήποτε άλλους που φανταστικές, βέβαια το ζεις εις διπλούν και χάνεις χρόνο όταν έχεις άλλα τόσα να γνωρίσεις. κοινωνική αλληλεγγύη, κομμουνισμός. Όταν δεν μπορείς να το φανταστείς και το ζεις, σίγουρα ξέρεις, πως θα σε ξαφνιάσει, και πως δεν θα βαριέσαι τουλάχιστον. αναρχία 

Δονούσα 2015

- εκ βαθέων -

___

Σου είμαι πλέων βαρετή
Δεν ξέρεις τι να με κάνεις

Έχω ένα πως κι ένα γιατί
Ένα που που θέλεις να ξεκάνεις


Θέλεις όλα τα χρώματα μαζί
Και μια φύση της αυγής
Μια χαρά να σε ζεστάνει
Κι είναι αυτό το βαρετό το σ' αγαπώ το τετριμμένο, που σου λέει γι αυτό απόψε μένω

Θέλεις μια φύση μαγική
Μια ευχάριστη ζωή
Κάτι το πάθος να καλεί, ψάχνεις έναν τρόπο να μου πεις, έχεις αλλάξει
είσαι βαρετή,
Δεν φταις είναι η ζωή σου, αυτή
Κάτι σου λείπει

Και είμαι κι εγώ που θα μπορώ κάποια στιγμή
Μα όχι τώρα
Κι εσύ κοιτάς την ώρα
Θέλεις όλα τα χρώματα μαζί
Την φύση της αυγής
Του πάθους τη χαρά
Κι εγώ το μαύρο, είναι η ζωή μου αυτή
Η φύση της στιγμής,
τούτης της περιόδου η δομή
Όλες οι προτεραιότητες μαζί, και η φθορά μου, μια νίκη κάποιας οπτικής
Μια απόσταση καιρού
Με βαριέσαι

Καλό ταξίδι της ψυχής, τετριμμένος λόγος
Το χάδι της σιωπής
Χαστούκι με τριαντάφυλλο θυμίζει

Μα ποιος ξέρει;!
Το μέλλον ποιο πώς και ποιο γιατί, ποιο πού σε εμάς θα φέρει

5/4/ 2017, Μαρούσι

- επιτηδειοτήτων -

___

Εκεί που είσαι σήμερα
μαζί σου να βρεθώ
ποια δεν μπορώ
κάτι που κακό θέλησε
να μου κάνει
υπήρξε
υπάρχει


Κι εσύ που τόσο καλό
σαν όψη άλλη μου έκανες
Να το νικήσεις
Να υπερισχύσεις
την δύναμη δεν έχεις

Μια άλλη μέρα
Όταν την αντοχή
Εγώ θα κατέχω
Την ισχύ

Θα έρθω να σε βρω

Το γνωστό
Το καλό
Και το κακό
Να, συνυπάρχουν

[… ]


1/3/ 2017, Αθήνα

- κεκρικότες ὄντων -

___

Θύελλα τα φτερά σου
αν σε άφηναν να πετάξεις, κι αν μπορούσες ήδη
σε κλουβί δε θα σουν

Παραπατησαν, είπαν, οι στρεβλώσεις των λέξεων που ποτέ από τα χείλη σου τραγούδι δεν έστησαν

κι ύστερα με την θαλασσα ειπες "τον κοσμο θ' άλλαζα"

μακρυμάνικα τρύπια, δεν ντρεπόσουν ,
τα φτερά σου να μπορούν ήθελες, αέρα δικό τους να έχουν

με φτερά αρχηγός ποτέ δεν υπήρξε
ηγέτης ή προμηθειών πότης, λεύτερος ποτέ δεν υπήρξε

Με τα φτερά σου αν μπορέσεις πετά,
κι αν με σμήνος σμίξεις, πεπρωμένο δικό σου

Του ανθρώπου το μεγαλείο
στοιχειά της φύσης συσσωρευμένα
σ' ένα

[… ]




25/2/ 2017, Αθήνα