Ο ασυναρτητος θερινός σχεδιαστής
κυκλικά έστησε το ταμπλό
με τον πίνακα εαυτό του
μπροστα απο τα άστρα του ουρανού
- πέθαινε πονωντας για τον κόσμο
- τι πιο όμορφο απο το να είσαι νεκρός
- τι πιο όμορφο απο το να σε ξεχνούν
- 'η να σε θυμούνται για τα τρήματα των πράξεων σου
δαιδαλώδες το κτίσμα των γνώσεων
με καλώδια του νου κάτι για να χειρηστει
αποκλειομενος ο συνδετικός κούκος
- κάποια στιγμή στο παρελθόν -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου