___
- Μεγάλωσα, τα χρόνια περνάνε και το πρόσωπο μου λεκιάζει
από τις ρυτίδες των περασμένων στιγμών
είμαι 32, κιόλας 32
γεννήθηκα,
γεννήθηκα μια αυγουστιάτικη νύχτα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο υπεκφυγές
τον αγαπούσα τον άνθρωπο
τον αγαπούσα τον κόσμο
κι έτσι καθώς μεγάλωνα στην υπηρεσία του ήθελα να βρεθώ
για το δικό του καλό
για να μάθω πως το καλό παρέχεται, μέσω της περίθαλψης
ή της θαλπωρής
έχω δύο παιδιά ζιζάνια,
μα η επανάσταση με έχει τρελάνει
για την επανάσταση μας μιλάς Μαρά;
ένας τρελός μιας φάρας
που πίστευε ότι ...
ένας ήδη νεκρός
οι ασθενείς μια μέρα δεν με άκουσαν
μια μέρα μου επιτέθηκαν
έπρεπε να το περιμένω, οι τρελοί υπνωτισμένοι όντας
με κλειστό κάποιο από τα κομμάτια της λογικής τους
μένουν αφοσιωμένοι στην τρέλα τους
πότε δεν άνοιξαν τα μάτια τους
γιατί κάτι επέλεγε, να τους τα κλείσει
έτσι μου επιτέθηκαν, κι έτσι αποφάσισα να γίνω πιο σκληρή
πιο επιθετική για το καλό μου, και για το καλό τους
δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις
μονάχα μια έτοιμη ηρεμιστική
εξάλλου η κοινωνία των λογικών είμαστε εμείς
κι εμείς πρέπει να ζήσουμε
έτσι είναι, Μαρά
και ο Κεμάλ στην Ανατολή τον κόσμο να αλλάξει ήθελε
μα στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης τον καρτερούσε
"«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»"
κλαίω όταν σας αγγίζω
κλαίω όταν επιτίθεμαι
ή όταν πρέπει να εμφανιστώ "μπράβος"
γιατί αυτός είναι ο ρόλος μου
μα εσείς δεν θα με δείτε ποτέ
σας βλέπω σαν το καλό που δεν κατάφερα να γίνει
σαν την ασθένεια που δεν έγιανε ποτέ
άλλο έμαθα να κάνω κι άλλο αναγκάστηκα
αυτή είναι η δουλειά μου ποια να σας νοσηλεύω
για να μεγαλώσω τα παιδιά μου
για να έχουν ζεστό φαγητό στο σπίτι
εμάς ο σύγχρονος κόσμος μας έμαθε λογικούς
που να ΄ξερε;!
το κοινός αποδεκτό είναι εκείνο που διαμορφώνει το τι θεωρείτε ή συμφωνεί με τι για να αντιμετωπιστεί έτσι ή αλλιώς
σιγά σιγά " πλάθομαι ", διαμορφώνομαι
σαν ένα κομμάτι του κρίκου
μας μάθανε πως όταν ένας κρίκος σπάσει
χαλάει η αλυσίδα
η αλήθεια είναι πως όταν έσπαγε ένας κρίκος από τις αλυσίδες που φορούσα
πάντα υπήρχε εκείνο το μικρό σημείο άνοιγμα
για να συνδεθούν οι δύο άλλοι που σε απόσταση κρατούσε
... λάθος ή σωστό;
προσωπική επιλογή η κρίση του καθενός
από τις ρυτίδες των περασμένων στιγμών
είμαι 32, κιόλας 32
γεννήθηκα,
γεννήθηκα μια αυγουστιάτικη νύχτα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο υπεκφυγές
τον αγαπούσα τον άνθρωπο
τον αγαπούσα τον κόσμο
κι έτσι καθώς μεγάλωνα στην υπηρεσία του ήθελα να βρεθώ
για το δικό του καλό
για να μάθω πως το καλό παρέχεται, μέσω της περίθαλψης
ή της θαλπωρής
έχω δύο παιδιά ζιζάνια,
μα η επανάσταση με έχει τρελάνει
για την επανάσταση μας μιλάς Μαρά;
ένας τρελός μιας φάρας
που πίστευε ότι ...
ένας ήδη νεκρός
οι ασθενείς μια μέρα δεν με άκουσαν
μια μέρα μου επιτέθηκαν
έπρεπε να το περιμένω, οι τρελοί υπνωτισμένοι όντας
με κλειστό κάποιο από τα κομμάτια της λογικής τους
μένουν αφοσιωμένοι στην τρέλα τους
πότε δεν άνοιξαν τα μάτια τους
γιατί κάτι επέλεγε, να τους τα κλείσει
έτσι μου επιτέθηκαν, κι έτσι αποφάσισα να γίνω πιο σκληρή
πιο επιθετική για το καλό μου, και για το καλό τους
δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις
μονάχα μια έτοιμη ηρεμιστική
εξάλλου η κοινωνία των λογικών είμαστε εμείς
κι εμείς πρέπει να ζήσουμε
έτσι είναι, Μαρά
και ο Κεμάλ στην Ανατολή τον κόσμο να αλλάξει ήθελε
μα στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης τον καρτερούσε
"«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»"
κλαίω όταν σας αγγίζω
κλαίω όταν επιτίθεμαι
ή όταν πρέπει να εμφανιστώ "μπράβος"
γιατί αυτός είναι ο ρόλος μου
μα εσείς δεν θα με δείτε ποτέ
σας βλέπω σαν το καλό που δεν κατάφερα να γίνει
σαν την ασθένεια που δεν έγιανε ποτέ
άλλο έμαθα να κάνω κι άλλο αναγκάστηκα
αυτή είναι η δουλειά μου ποια να σας νοσηλεύω
για να μεγαλώσω τα παιδιά μου
για να έχουν ζεστό φαγητό στο σπίτι
εμάς ο σύγχρονος κόσμος μας έμαθε λογικούς
που να ΄ξερε;!
το κοινός αποδεκτό είναι εκείνο που διαμορφώνει το τι θεωρείτε ή συμφωνεί με τι για να αντιμετωπιστεί έτσι ή αλλιώς
σιγά σιγά " πλάθομαι ", διαμορφώνομαι
σαν ένα κομμάτι του κρίκου
μας μάθανε πως όταν ένας κρίκος σπάσει
χαλάει η αλυσίδα
η αλήθεια είναι πως όταν έσπαγε ένας κρίκος από τις αλυσίδες που φορούσα
πάντα υπήρχε εκείνο το μικρό σημείο άνοιγμα
για να συνδεθούν οι δύο άλλοι που σε απόσταση κρατούσε
... λάθος ή σωστό;
προσωπική επιλογή η κρίση του καθενός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου