- μια στάση στο παρελθόν. βίλα Ιφιγένεια -

[ Εισαγωγή ]


Αυτή η ιστορία αντιπροσωπεύει μια πραγματική πτυχή της ανθρώπινης ζωής.

Ξεκίνησε, ίσως, μια μέρα κάποιον Δεκέμβρη.

Που να θυμάμαι γιατί;

Και έφτασε σε αυτό εδώ το σημείο...

Έκρυβε ένα παρελθόν και έχτιζε ένα μέλλον.

Χωρίς να φταίω με ένα γιατί;
Δίχως απάντηση
Ίσως και να την έχω πάρει
Ίσως να το μάθεις και εσύ

Ελπίζω να κατάλαβες πως μια ψυχή χαρίστηκε και βρέθηκε μια άλλη για να πάρει τη θέση της, για να συμπληρώσει το κενό
μα στο τέλος όλα γυρίζουν στον κάτοχο τους.
Και έτσι ο πόλεμος των ψυχών ξεκίνησε μέσα σε ένα σώμα κυριευμένο από χάος,
που ψάχνει να βρει χρόνο και χώρο για όλους
με ένα μυαλό γεμάτο αυτοκαταστροφή
μα όλο και κάτι σπάει
Όλο και κάτι εξοντώνεται
και στο τέλος απορώ για το τι θα μείνει;
Ίσως, όλα τελικά ξαναχτιστούν
Όμως, το παιχνίδι, που μετά από ώριμη σκέψη άρχισε να θεωρείται σαν τέτοιο, είχε να πει κάτι και για σένα.

Αυτή είναι μια εισαγωγή για αυτό το παράλογο παιχνίδι που ξεκίνησε ...και σήμερα αποφάσισε να καταγραφεί...
την συνέχεια ίσως να την ξέρεις...
το τέλος δεν θα γραφτεί πότε, γιατί θα φύγω για πάντα!


Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 01/09/2013

[ Μέρος Πρώτο ]

Συνέχεια … η καθημερινότητα… Νιώθω να τα χάνω, χάνω τον εαυτό μου!
Το μυαλό μου…
Κάτι γίνεται δεν παίζει!
Το κενό των ήμερων είναι σκόπιμο και δεν χρειάζεται να αναφερθεί, μάλλον γιατί δεν έχει κάτι αντικειμενικό να πει. Όλα ξεκινάνε από ένα εσωτερικό είναι και καταλήγουν σε ένα σώμα κινούμενης απορίας. Διαίσθηση, μοίρα, «ότι να ‘ναι», αναμενόμενες καταστάσεις, όπως και να το χαρακτηρίσω θα παραμείνει σαν μια, ακόμη, υποκειμενική αντίληψη. 
Μόνο κάποια στοιχεία. Μόνο κάποιες στιγμές. 
Ευτυχία, θλίψη, παράνοια, παρέα, μοναξιά, θέληση, αδιαφορία, αποξένωση…
Όλα! Όπως σε κάθε ανθρώπινη ζωή.

Ιανουάριος πρώτο δείγμα,
- Κότα…
- Γιατί; 
Ίσως, και να ‘χες δίκιο! Σε άκουσα μα δεν σε είδα… Δεν υπήρχες! 
Τα είχα παρατήσει εξάλλου, δεν υπήρχε κάτι για να το αρνηθώ. 
Το ένιωθα ότι θα έφτανα σε αυτό το σημείο! Και ας μην το καταλάβαιναν ποτέ ! Το ‘βλεπα μέσα από την ανουσιότητα των πράξεων μου! Τα θραύσματα της γυάλας που είχε σπάσει πριν τρία χρόνια, και είπα θα παλέψω, δεν χάθηκαν ποτέ! Τώρα αρχίζουν, μα ας αφήσουμε το τώρα για ύστερα. Και ας μείνουμε στο ίδιο ύφος.
Τα θραύσματα του παραμυθένιου κόσμου που έπλαθα παιδί, κι όμως μάθαινα πάντα ότι δεν είναι όλα έτσι! Θα, θα , θα, πάντα ένα θα και ένα μήπως, μια κοροϊδία… Λόγια…
Τα όνειρα που λέμε!
Όλοι κάνουμε όνειρα και βάζουμε στόχους. Όλοι έχουμε σκοπούς. Μα δεν κουβαλάμε το ίδιο μυαλό, την ίδια καρδιά, το ίδιο σκοτάδι ή το ίδιο φως, την ίδια δύναμη, την ίδια αντοχή. Το ξέρεις, πάντα το ξέρες!
Φλεβάρης,
Κουράζομαι… Πάλι χαμένος χρόνος! Δεν τα ‘χασα όλα… Κάτι πέρασα!
- Ψώνιο.
-Γιατί;
Σε άκουσα μα δεν σε είδα… Δεν υπήρχες! Δεν είχες δίκιο. Μα τώρα θα σε κάνω να έχεις!

Μερικές φορές, ταυτοποιούμε την επιφάνεια χωρίς να ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από την εικόνα.
Ποια είναι τα πιστεύω σου;
Οι ιδέες σου;
Τι ζητάς;
Μίλα!
Τι είπες;
Α! Όλα αυτά! Μάλιστα! Ξέρεις, εκεί ανήκεις! Είσαι αυτό, Γιατί πιστεύεις το ίδιο με αυτό! Γιατί κυνηγάς αυτό! Κοίτα και τα ρούχα σου! ΑΧΑ! Εκείνο, εκείνο είσαι όχι το άλλο! 
Το ίδιο με εκείνο θες! 
χα! Τι; Να ‘σαι κάτι έξω από αυτό; Δεν γίνεται! Λειτουργούμε με προσδιορισμούς!
Ντύνεσαι έτσι, ζεις έτσι… έχεις αυτά… πιστεύεις σε αυτά… έχεις αυτές τις ιδέες, συμπεριφέρεσαι έτσι!
Ναι! Ανήκεις! Ανήκεις εκεί! Δεν είσαι άλλος! Φοράς την ίδια ταυτότητα.
ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ! Αυτό βλέπω!
Βιαστικά συμπεράσματα, άνθρωποι… έρχονται και φεύγουν, Δεν γίνεται!
Μη δείχνεις πως δεν ξέρεις!
Βιαστικό συμπέρασμα!
Αυτό είσαι!
Τι είπες; Τι είναι ανήκουστο; 
Να αναζητάς μια ελευθερία βασισμένη σε προσδιορισμούς και ταυτότητες;
Μα ποιος σου μίλησε για ελευθερία;! Εγώ τι δουλειά μου κάνω! Κατηγοριοποιώ!
Χαρίζω ταμπέλες με ένα κοίταγμα! ΈΙΜΑΙ Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ!
Μη μου μιλάς, λοιπόν, για μια ανεξάρτητη αντίληψη από το κάθε κομμάτι του συνόλου μα και συναφή με αυτή κατά περίπτωση! Δεν με αφορά! Κάθε αντίληψη έχει προσδιορισμό! Πιστεύεις το ίδιο με τον έτσι, άρα είσαι σαν τον έτσι και όχι αλλιώς! 
Για ποια ανθρώπινη φύση μιλάς; Για ποια χωριστά στοιχεία; Πάψε επιτέλους! Εδώ φοράμε ταμπέλες!
Σαν διπλανός σου στο τρένο, στο λεωφορείο, στο δρόμο,
περαστικός, φίλος, εχθρός,
κυρίαρχη συνήθεια του εγώ.
Σε ξέρω! Δεν σε ξέρω!
Ταμπέλα! Βιαστικό συμπέρασμα!
Ποιος είναι Τι;

Πνίγηκα με μια σταγόνα! Δεν έφταιγε...
Με μια σταγόνα ξεχήλησε το ποτίρι!
Κλείστικα, ακόμη, περισσότερο! Ίσως, ίσως και όχι! Πάντα έτσι ήμουν, ίσως…
Άσε με να κάνω ότι αισθάνομαι… 

Γελάς! Δεν προσπαθώ να αφήσω ιστορία… Προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις!
Μέσα από πραγματικά γεγονότα… ή και παράλογα! Όπως τα δει κάνεις!
Δεν με νοιάζει αν με ξεχάσεις ! Αν ξεχάσεις ότι εγώ σου μίλησα! 
Αν αδιαφορήσεις ή αν ασχοληθείς!
Με νοιάζει να σκεφτείς!

(συνεχίζεται...)

Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 06/ 09/ 2013



[ Μέρος Δεύτερο ]

Ταράζομαι…

Κάτι αρχίζει. Μα γιατί δεν με αφήνει! Γιατί με ακολουθεί και σπίτι μου.

Πρώτα στην σχολή, μετά στο δρόμο, στο σπίτι μου… Παντού!

Θέλω την θάλασσα, 
να ηρεμήσω. Μόνο αυτή μπορεί! Βοήθεια.

Μην με κατακρίνεις, που δείχνω ότι αδιαφορώ! Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς, αλήθεια πρέπει να ηρεμήσω! Με χάνω…
Και είναι αυτό, που να…
απορώ, ρωτάω τον εαυτό μου γιατί; Σε τι φταίω; Ποια κατάρα με δέρνει;
Παραλογίζομαι! Αναμενόμενο…
Το ξέρω αποδιοργανώθηκα, τα ‘χασα! Ήδη τα είχα χαμένα.
Υπάρχουν μέρες που είμαι καλά! Και άλλες που ένα άγνωστο τοίχος με περιβάλει,
στήνεται μπροστά μου, με εγκλωβίζει …υποτονώ!
Κατάθλιψη…
Ναι! Αυτό είναι, το βρήκα!
Όχι! Σχιζοφρένια, τώρα είμαι σίγουρη… το βρήκα !
Μην το λες! Ούτε αυτό! Στημένο παιχνίδι… ίσως!
Ε! ε! Ένας κακός δαίμονας τότε με κυριεύει…
Μια (πρώην) φίλη κάποτε μου είπε πως όλοι μας κρύβουμε ένα δαίμονα μέσα μας!
Μήπως είναι αυτό; Μήπως;
Μα ήδη από πριν αυτό το «βάφτιζα» χάος!
Δεν ειν’ το ίδιο!
Όχι, τελικά, μπορεί …
Μια δημιουργία του ίδιου μου του εαυτού; Μήπως;
Για να αντιμετωπίσω το κάθε φόβο μου! Για να νικήσω την ίδια μου την ντροπή;
Να εξαφανίσω την ψυχική οδύνη που μου προκαλεί κάθε θλιβερό γεγονός; Η αδικία;
Η κοινωνία μας που χωλένει από όλες τις πλευρές…
για να σπάσω τη γυάλινη καρδιά μου;
Να διαμορφώσω την ψυχοσυναισθηματική μου πτώση και όχι μόνο,
και να οδηγηθώ σε μια οριστική και μόνιμη ανάκαμψη…
σαν αποτέλεσμα των πράξεων μου!
Πιο δυνατή!
Αλήθεια! Ψέματα…
δεν ξέρω…
Γιατί προσπαθούν να με πείσουν πως όλα όσα λέω είναι ψέματα!
Δεν είναι αλήθεια! Δεν είναι όλα ψέματα!
Μην ρωτήσεις αν έχω πάρει κάποια απάντηση…
Είναι πολλές!
Σε ποια θα πιστέψω;
Σε ποια θα πιστέψεις;

Προσωπική επιλογή!

Αμφιταλαντεύομαι… Είναι Μάρτης , είναι Απρίλης …
Τόσα πολλά…
Μα θυμάμαι τόσα λίγα…
Γιατί δεν θυμάμαι;

Καθημερινότητα…
Σε ευχαριστώ για το χρόνο που μου χάρισες, όχι μόνο εσένα μα και εσένα…
Ευχαριστώ.
και για το ενδιαφέρον σου!
Στο σταυροδρόμι δεν χαθήκαμε, τελικά! Η πορεία μας συνεχίζεται χώρια, μα παράλληλα…
ίσως και μάζι!
άλλα καζάνια, μα κοντινά! Έτσι δεν είναι!
Γι’ αυτό σ’ αγαπάω μωρέ… επειδή ακόμα κι έτσι με δέχεσαι!
Ε! και μην παρεξηγηθούμε, αυτή η αγάπη δεν είναι διόλου ερωτική!
Είναι από την άλλη την ανώτερη… που δεν μπορείς να της δώσεις ερμηνεία μα ξέρεις πως υπάρχει γιατί αξίζει!
Ναι! Σε εσένα μιλάω… ξέρεις εσύ! Μα όχι μόνο για σένα… Γιατί δεν είσαι ένα!
Όχου, μην θες και ονόματα… καλύτερα όχι!

Ο χρόνος είναι πολύτιμος!
όταν τον χαρίζεις να το κάνεις πάντα επειδή το θες!
Βάζεις κάθε φορά τις προτεραιότητες σου,
μα αν ξεχάσεις κάτι μην απαιτήσεις μετά να σε θυμηθεί!
Έπραξες και έλαβες τα αποτελέσματα των πράξεων σου…
Ή μάλλον δεν έπραξες και έλαβες τα αποτελέσματα της απραξίας σου!

Δεν ήταν που δεν ήθελα… ήταν που δεν ήμουν σε θέση!
Ο καθένας κουβαλά πεποιθήσεις και τρόπους συμπεριφοράς,
μόνο που όταν αυτός ο καθένας είναι μέρος της ζωής σου που δεν συμβαδίζει πλέων με τη ζωή σου ή που δεν συμβαδίζεις εσύ με την δική του,
ή που δεν είσαι σε θέση να συνεχίσεις να στέκεσαι πλάι του…
για να μην επιβαρύνεις την κατάσταση, για να μην τον εκθέσεις …
επιλέγεις! Απομακρύνεσαι… ή Δεν πλησιάζεις!

Τρομερό πράγμα να τα χάνεις!
και ακόμη τρομερότερο να ψάχνεις να βρεις μια απάντηση και να κουβαλάς στο μυαλό σου τόσες ερμηνείες, τόσες γνώμες που η ίδια η καθημερινότητα σου να μετατρέπεται σε μια μάσκα που αλλάζει κάθε φόρα μορφή , στιλ, εικόνα!
Τι είναι; Τι δεν είναι;
Ποια η απάντηση;

Ο άνθρωπος μένοντας σε ένα απυρόβλητο κομμάτι συνόλου ψάχνει πολλές φορές να βρει πια είναι η αληθινή έκφραση του εγώ του..
Όμως κανείς δεν μπορεί να του απαντήσει γιατί απόμεινε να ψάχνει τη δύναμη που κρύβει μέσα του
και δεν την ανακάλυψε, ακόμα, για να μπορέσει να παλέψει με αυτή για όσα ποθεί.
Τα όνειρα φλέγονται… Βαριέμαι να διαβάσω μα θέλω… και ξέρω ότι πρέπει ..
Διαβάζω! Μα είμαι παντού… Πετάω!
Συγκεντρώνομαι και μετά
ξανά Πετάω!
Όχι! Δεν παίρνω τίποτα…
Μια φορά μόνο δοκίμασα! Αλήθεια λέω!

Γαμώτο! Γιατί; Αφού προσπάθησα… πάλι σκατά τα πήγα! Αποτυχία μεγάλη!

Βλέποντας μια καινούρια αρχή να ξεπροβάλει…
θέλοντας και μη
την κυνηγάω σαν περιδέραιο τελευταίας διαλογής,
προσπαθώντας να λύσω το άλυτο μυστήριο των φωνών
που, όμως, ζήτησα από το εαυτό μου να τις αποβάλει μια για πάντα,
κυριευμένη από τα λόγια της συνείδηση μου,
του απροόπτου γεγονότος
που δεν συνέβηκε ποτέ μα μια τύψη
κατέκλυσε την ανυπαρξία της υπαρκτής μου ύπαρξης
χαραμίζοντας κάθε δυνατή μου προσπάθεια να φτάσω
σε επιθυμητό αποτέλεσμα της λεγόμενης χαρισμένης μου ζωής
σαν κάτι να προσπαθεί να με εκμηδενίσει,
αναζητώ το γιατί;
και τις ακούω να λένε, λένε, λένε …
σαν να ‘μαι εγώ η αίτια της ύπαρξης μου
μα και σαν να πρέπει να μου ορίσουν οι άλλοι
με τις επιδρομές τους από την ζωή μου
την ιδία μου την ζωή…

ποια θα είναι η απάντηση; στο μοναδικό παιχνίδι που μου έστησαν;
στήθηκε μονάχο;
Υποθέσεις μόνο προστοπαρόν!
ποιοι θα είναι οι σκοποί μου; και το μονόπατη μου;
ή μάλλον αυτό το έχω ορίσει ήδη
το πραγματικό ερώτημα στο δεύτερος σκέλος της απορίας μου
είναι
ποια θα είναι η αντιμετώπιση μου από τους άλλους ;
όταν πάρω
την ιδία μου την ζωή στα χεριά!
και αν το ορίσουν έτσι …
ποια θα ναι η στάση τους όταν θα αποφασίσω να
ξεκινήσω το παιχνίδι της εκδίκησης μου;
που δεν θα ναι παιχνίδι εκδίκησης αλλά έτσι θα το πάρουν
όσοι διαφωνούν με την ύπαρξη μου!

(συνεχίζεται...)

Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 13/09/2013

[ Μέρος Τρίτο ]



(Τελευταίο για αυτό το σημείο, μέρος, του διαστήματος όπου θέλω να αναφερθώ!
Βιάζομαι να το τελειώσω αν και δεν σημαίνει ότι εδώ μπαίνει το τέλος… 
Αλήθεια είναι!
Είναι που ότι αφήνεις σε κυνηγάει, αρά χρειάζεται ένα «μερικό» τέλος στην «ιστορία»… 
η συνέχεια... αν χρειαστεί στο μέλλον! 
Το Τέλος είπαμε! Δεν θα γραφτεί ποτέ!)

Όμορφα τα καλοκαίρια 

όταν τα ορίζεις σύμφωνα με τις δικές σου προσδοκίες,
όταν δεν έχεις κάτι άγνωστο να σε ακολουθάει παντού
κάτι που να σε κρύβει και σου κρύβεται
Μην κλείνεσαι
Κοίτα, η Αθήνα εμπνέει, οι πεζόδρομοι, τα αξιοθέατα
Τι και αν τα 'χω δει άπειρες φορές,
τι και αν έχω περάσει από το ίδιο σημείο και μια μέρα πριν από αυτή που ξαναπέρασα
κάθε φορά είναι σαν να περνάω για πρώτη φορά!
Το πρόσεξες ποτέ;
Κάθε μέρα μια λεπτομέρεια γεννιέται,
και μια άλλη, ίσως, πεθαίνει.
Περίεργο ε!;!
Καθόλου…

Διακοπές…
Κομοτηνή…
Θεσσαλονίκη πόσο ταξιδιάρα είσαι!

Άρχισα να καταλαβαίνω πως πραγματικά κάτι δεν πάει καλά και δεν φταίει η ζωή στην Αθήνα ήδη από το Πάσχα, αλλά τώρα σιγουρεύτηκα!
Πριν ήταν απορία… τώρα αρχίζει να ‘χει και πιθανές σωστές απαντήσεις!
Περίμενε…

Δεν διορθώθηκαν όλα…
Όχι, ακόμη,
Στο τρένο, στο ταξίδι…
Σε όλα ένα Χι
γιατί σε όλα ένα χι;
Συνέχεια… στιγμές, καταστάσεις, γεγονότα…
Με ακολουθεί… με ακολουθώ…

δεν είναι λίγα αυτά που έχω να πω,
αλλά να
κοίτα να δεις
δεν την θέλω την λεπτομέρεια σε αυτό το σημείο...
φτάνει! πολύ κλάψα ρε παιδί μου …

και μην νομίζεις πως σου είπα όλα τα περασμένα
και πως όλα ήταν ένα ατελείωτο χάος
δεν ήταν μόνο αυτά,
ποτέ δεν είναι μόνο αυτά!
Αυτή είναι η ομορφιά της καθημερινότητας!
Ποτέ δεν είναι μόνο αυτά που μπορείς να περιγράψεις τη δεδομένη στιγμή….
Για σκέψου!

Κάθε «κίνηση» ερμηνεύεται ανάλογα
με τη μέθοδο που έχει μάθει να χρησιμοποιεί εκ γενετής κάθε «ανεξάρτητη» προσωπικότητα
για να επεξεργαστεί τα δεδομένα και να βγάλει ένα συμπεράσματα …
Αλήθεια έτσι δεν είναι;

Περιμένω να μάθω, περιμένω να δω…
Αυτές τις μέρες του καλοκαιριού… Κάποιες μέρες…
πριν και μετά το «ταξίδι»…
Δεν έχω όρεξη…
Αν δεν έχω κάποιο κίνητρο δεν βγαίνω μόνη, δεν πάω, όπως παλιά,
που ακολουθούσα κάθε στιγμή μια εσωτερική παρόρμηση
με ωθούσε
να γνωρίσω το άγνωστο
να σταθώ στο ίδιο σημείο
να κάνω κύκλους
να περπατώ χωρίς να έχω κάπου συγκεκριμένα να πάω
πήγαινα, απλά για να πάω η γιατί ήξερα ότι έπρεπε κάτι να κάνω και προσπαθούσα να ανακαλύψω αυτό το κάτι …
παρ’ όλα αυτά τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ανούσιο!
Δεν ξέρεις πόσα μπορείς να προσέξεις;
Όπως παλιά να κοιτώ την θάλασσα!
Όχι, ότι δεν ήθελα να ‘χω παρέα,
απλά δεν προέκυπτε πάντα…
Προτιμώ να μείνω μέσα,
μην ανοίγεις το παράθυρο με ενοχλεί το φως…

Μόνο αν μου πουν θα πάω!

Έτσι, έλεγα τότε!
Όλοι το παθαίνουμε αυτό κάποια στιγμή στη ζωή μας!
η διαφορά με εμένα είναι ότι το παράκανα…

Μα τώρα ξαναβρήκα το κομμάτι μου…
Τώρα, όμως, σε κάθε παρόρμηση υπάρχει και ένας σκοπός , ίσως,
ή μια θελημένη απουσία σκοπού!
Έτσι, για να κάνω ότι αισθάνομαι τις μέρες που το επιλέγω!

Δεν αερολογώ! Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες!
αλλά,

Ξέρεις θα σου εκμυστηρευτώ ένα «γεγονός» μιας κάποιας μέρας.
Μια μέρα καθώς περπατούσα
είδα κάτω πεταμένα τραπουλόχαρτα
άρχισα να μαζεύω τους άσσους
Άσσοι
κοίταζα κάθε φύλλο ξεχωριστά
μάζεψα 3εις
αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν ο δικός μου άσσος
ο Άσσος μαύρη καρδιά
( ή τουλάχιστον αυτός που θεωρ-ώ/ούσα για δικό μου )
έψαχνα, κοίταγα για να τον βρω
το ερμήνευσα
είπα πώς … να! τελικά η τύχη – η ζωή δεν θέλει να βρω τον άσσο μου…
Έκανα λάθος!
Έψαχνα Τον άσσο μου σε άγνωστη τράπουλα
καταλαβαίνεις; περίμενα από την τύχη να μου χαρίσει και τον δικό μου άσσο
Ενώ τον είχα πάντα,
ναι! Τον είχα στην δική μου τράπουλα…

Πρόσεξες ποτέ πως μερικές φορές ( μπορεί να ) ψάχνεις το ίδιο με αυτό που έχεις;

Οι δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε είναι μέρος του παιχνιδιού που ονομάσαμε ζωή,
μα κάθε φορά πρέπει να κοιτάμε τις «γνώσεις» που πήραμε κατά τη διάρκεια τους!
Είναι σαν μια ίωση
όταν πάρεις το κατάλληλο αντιβιοτικό θα περάσει γρήγορα
αν δεν πάρεις τίποτα,
θα πρέπει να περιμένεις
μέχρι ο ίδιος σου ο οργανισμός να παράγει τα αναγκαία αντισώματα!
Ή μέχρι να τα χάσεις όλα!
Να φωνάξεις Game Over!

Ίσως, και να φώναξες Game Over για μια δεδομένη περίοδο της ζωή σου,
γιατί αυτό είχες ανάγκη επιτέλους να κάνεις!

Τελικά, παραμένει περίπλοκο ή ίσως και να μην έχει λυθεί απόλυτα…

Μα όταν η σκέψη σου είναι σε καλή μεριά ( όπως άκουσα κάπου)…
Τότε…

[ Προσθήκες ]

αναμένονται

 

χρονικά

 

 προσδιορισμένες 

 

επιθυμητές 

...

Δελεαστικές οι αλήθειες
… μόνο
σαν ιδέα ήταν τέτοιες;
κι, ακόμη, περισσότερα τα λόγια 
που οι άσχετοι, μα και οι σχετικοί, ψέματα είπαν πως ήταν
κανείς δεν ένοιωσε τι έκρυβε μέσα της η καρδία μιας ύπαρξης
τι με τη σιωπή της, ζητούσε ...
καταλήγοντας στο τέλος να φανεί σε όλους η κακία της "ιστορίας" 
ή η τρελή που όλες τις ικανότητες της είχε χάσει, και θαρρεί πως μια μια τις βρίσκει ξανά...
κατέληξε να νομίζουν όλοι πως τους "τρολάρει"
και ας μην το έκανε ποτέ,
και αν κάποια στιγμή το έκανε, το 'λεγε στα ίσα
ίσως, να είχαν παρεξηγηθεί τα λόγια της
μιλώντας σε αυτούς που άλλη εξήγηση τους είχαν δώσει
................................................................................................................................
και τα όχι 
(και οι τελευταίας στιγμής του τότε οι ακυρώσεις) 
που συγκεντρώθηκαν πολλά, ήθελαν από την αρχή του έτους να την τρελάνουν!!! 
ίσως, και οι ίδιοι οι "κάτοχοί" τους...

Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 28/10/2013

[ Μίνιμαλ έκρηξη ]


Αχα! Ζω στο μικρόκοσμο μου! Δικαίωμα μου να μου αρκεί ή να μην μου αρκεί ή και να μου περισσεύει! Είτε μικρός, είτε μεγάλος είναι ο κύκλος (χουλα χουπ ή όπως αλλιώς θες πες το ) δεν έχει σημασία!

Σημασία έχουν αυτοί που είναι σε αυτόν! ή και που θα είναι ...

( Ακόμα, και αν είναι κάποιες στιγμές μακρυά ενώ άλλες κοντά!)

Η "ποιότητα" όχι η "ποσότητα" ! όπως λένε!

Και ναι! αυτά είναι πράγματα υποκειμενικά!

Συνεπώς, "ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!"

Οποιοσδήποτε "εκ τον έξω" ας κοιτάξει πρώτα τη ζωή του και μετά ας πετάξει πισώπλατες μαχαιριές για άτομα που η μόνη γνώση που έχει γι αυτούς είναι η καθημερινή εικόνα τους ή τα όσα θέλουν να του δείξουν ( ΕΠΙΦΆΝΕΙΑ) !

( Δεν μιλώ για εικονικά ή πραγματικά προφίλ σε διαδικτυακούς ιστότοπους, αλλά για την πραγματική ζωή ... Σε αυτή που υπάρχεις με "σάρκα και οστά" )

Και να ξέρεις! Η ζωή θέλει ψυχή! και αν δεν έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις την ψυχή αυτού που την ζει με τον τρόπο του, όπως κι αν είναι αυτός! Δεν σημαίνει πως έχεις και δικαίωμα να του την υποβιβάζεις!

Ούτε και να του την "κλέβεις"!

"Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος" και αν θες να σε αντιμετωπίζω σαν ΆΝΘΡΩΠΟ!

ναι φυσικά και δεν είναι μόνο αυτό που σε καθιστά άνθρωπο! αλλά τουλάχιστον είναι μια αρχή!

Αν αποζητάς μια υπαρκτή ισότητα- μια κοινωνία ισότητας [...] φροντίζεις και να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με αυτή την "αξία"!

Τουλάχιστον για όσους βλέπεις ότι προσπαθούν [...], ακόμα κι αν ο τρόπος τους δεν σου λέει τίποτα!

Κανείς δεν έχει την ικανότητα να τα καταλαβαίνει όλα! 

Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 19/07/2013