ακατάληκτος λόγος

- είκοσι ένα -

__

φωνάζω για να μην φανώ
- δεν είμαι εγώ -
η παλάμη μου έχει γεμίσει αδιαίρετες κάρτες, μα εδώ που βρίσκομαι
για μένα είναι ένα μαγικό ραβδί
- ένα μαγικό ραβδί; -
με αυτό μπορώ να αλλάζω τις ζωές των ανθρώπων
των ανθρώπων εκείνων που θα επιλέξουν να βρεθούν μπροστά από το τραπέζι
εκείνων που θα τολμήσουν να ποντάρουν
λένε πως σε κάποιες ξένες χώρες στα 21 ενηλικιώνεσαι
- εγώ έχω ενηλικιωθεί, αλήθεια είναι. πριν μερικά χρόνια -
εδώ προσθέτοντας, με 21 κερδίζεις
ο Άσσος - το αγαπημένο μου φύλλο - όταν φτάσει στα χέρια σου μου δημιουργεί μια αίσθηση ευχάριστης ταραχής
κερδίζεις; ή χάνεις;
η μάνα του παιχνιδιού, ο ρόλος μου σε αυτό το τραπέζι
δεν χρειάζεται να ποντάρω ή να παίξω
εξάλλου η δουλειά μου είναι να (σου) μοιράζω τα φύλλα
σε παίκτες
σε παίκτες με σάρκα και οστά,
καμιά φορά, στις πρόβες ίσως με βρεις να παίζω με άυλες ψευδαισθήσεις
ή με φαντάσματα παλαιών σκηνών
ετοιμάζομαι έτσι για τους νέους τολμηρούς παίκτες
που εμφανίζονται οντάς ο εαυτός τους ή φορώντας μια μάσκα
μια μάσκα, πίσω από την οποία δεν θα με νοιάξει πότε ποιος κρύβεται
στο τραπέζι δεν δεχόμαστε παίκτες της άρνησης
ή της παιδικής αφορμής
μόνο όσους τολμούν
τολμούν να ποντάρουν


το μαγικό ραβδί είναι στα χέρια μου κι απόψε,
το φεγγάρι πριν φτάσω μου χαμογέλασε νωχελικά
ενώ ο αέρας ψιθύριζε πως θα μείνω ακόμη ένα βράδυ μέχρι το πρωί
στο ίδιο τραπέζι
δεν βρήκαν αντικαταστάτη, δεν θα απολυθώ
ο πιανίστας μου είπε πως άλλαξε
εγώ ίδιο τον θυμάμαι

- να ποντάρω; -

...[...]

14/3/ 2016, Αθήνα

- Θέλω -

... Θέλω να σταθώ παραβιάζοντας τους κανόνες της λογικής σου πλάι σου
να ενστερνιστώ για λίγο το άπειρο
και την δύναμη του ανθρώπου που μπορεί
του μεταφυσικού ή της «άυλης τέχνης που υλική υπόσταση αποκτά»
θέλω να μπορώ να σε κάνω να αισθάνεσαι
θέλω να σε κάνω να μπορείς να γελάς ή να κλαίς
να ερωτεύεσαι
θέλω να έχω φτερά για να μπορώ να μοιράζομαι την ελευθερία τους μαζί σου
θέλω να μπορώ να μην σε καταρρίπτω χωρίς αποδείξεις
θέλω να ‘μαι εκείνη που την γνώση θα μπορεί να μοιραστεί μαζί σου
κάθε λεπτό που περνά θέλω
θέλω να μπορώ να σου μάθω να πετάς τις πρώτες σου πέτρες
να καρφώνεις το πρώτο σου καρφί
να κρύβεσαι πριν σε βρουν
το κλουβί να αποφεύγεις και τις παρωπίδες
να μην διστάζεις όταν οι άλλοι διστάζουν
να συνεχίζεις εκεί που κανείς δεν μπορεί
να διαβάζεις τα ιερογλυφικά ή τα σύμβολα των μυστικών κανονισμών
να επεμβαίνεις για το κοινό καλό
να κατευνάζεις
και να ενδυναμώνεσαι
θέλω, θέλω να είμαι εγώ εκείνη η απαραβίαστη στιγμή του δικού σου focal point μέχρι να πάψω


θέλω να μπορώ να αλλάζω ή να μεταβάλλομαι κάθε φορά που ανάγκη υπάρχει
για να είμαι εκείνη που απαιτείτε όταν θέλω

Θέλω να μην συγχέεις την σκέψη μου με την δική σου παραβιάζοντας τους ιερούς κανόνες της μοναδικότητας για να μπορώ να σου παρέχω ανόθευτή την αλήθεια

θέλω να κλειδώνω για να εμφανίζομαι καθολικά και ύστερα όταν ο κύκλος τείνει στην θραύση χαραγμένος με νέο έναυσμα να ξανά ανοίγω μέχρι να κλειδώσω
για να μπορώ

θέλω να μπορώ, για να μπορείς ύστερα κι εσύ

σε είδα σε πρόσωπα μικρών παιδιών
δίδυμων που δεν μοιάζανε, να παίζεις κυνηγητό μαζί μου

σε είδα σε μια ιδεατά διαμορφωμένη οικογένεια σε ένα κουπέ
σε ένα τραίνο

σε είδα στο πρόσωπο ενός αναρχικού σε μια πορεία καθώς μου φώναζε «να κατεβάσω την κάμερα», που μόνο τέχνη τραβούσε κοντά στην Καμάρα

σε είδα μέσα σε ένα πανό, σχέδιο να είσαι

και για σένα θα ήθελα να μπορώ
μα όταν σε καλώ να εμφανίζεσαι, γιατί τότε μονάχα ικανή θα αποφαίνομαι
διαφορετικά εάν σαν λάθος με κρίνεις, συγνώμη μα δεν ήμουν για σένα

Πόσο υπέροχα βαδίζεις όταν κατασταλάζεις
- ρητορική ερώτηση κι απάντηση συνάμα-

[…]

10/3/2016, Θεσσαλονίκη

σημείο επιλογής

.ηθελα να σου πω, πρωτου κλειδωσω υποσυνειδητο διπλης ενστικτου πως τα τρια αυτα χρονια αιτια της υπαρξης σου ηταν και τα οσα απ οσα ηθελα σαν πραξη δικη μου να δω και δεν καταφερνα, η αληθεια ειναι πως πρεπει προς καπου να τεινεις για να φτασεις, κι αν σε ειχα αξιοποιησει εξυπνα θα επαιζα τα καλυτερα παιχνιδια της θεωριας παιγνιων, μα στο αναρίθμητο της κατοίκησης αφέθηκα κι ετσι δεν αντιληφθικα την εξαληψη ...

10/3/ 2016, Θεσσαλονίκη 

επιρροή

___


« Σε αμφισβήτηση ο κόσμος του έρωτα …», σιωπή
έγραφε ο ραδιοφωνικός ανταποκριτής στην εφημερίδα «ρεβολουσιον» του Μιλάνο
καθώς αισθανόταν την εξαθλίωση του ένοικου της διπλανής πολυκατοικίας

Ήταν έτοιμος να πυρπολήσει τον «πλάσμα» καθοδηγητή του
ο οποίος ωθούμενος από το δικό του όνειρο
προσπαθούσε με ενεργειακά να φτιάξει τη μόδα του κόσμου
τον σιχαινόταν κάθε μέρα
καθώς ζούσε μαζί του την απομόνωση
και τον εκτός πολιτικών ή ιδεολογικών αντιλήψεων κόσμο
- τι δουλειά έχεις εσύ με όλα αυτά; δεν χρειάζεται καν να τα γνωρίζεις
δούλεψε, ζήσε, φάε, γέλα, κλάψε, φίλα κατουρημένες ποδιές , κι άσε τους, άσε τους ξέρουν τι κάνουν -

Έτσι έ; Πρέπει να έχεις μεγάλη αγαμία όταν προσπαθείς να επέμβεις στην καθημερινότητα καταστρέφοντας ότι θεωρείς πως κτίζεις, … ξέρεις πώς όταν έχουμε διαφορετικά όνειρα δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ή να δημιουργηθούμε με τον ίδιο τρόπο
και η αγνή σου πρόθεση, λάθος κίνηση φαντάζει … αυτά σκεφτόταν

κι όμως το νόημα τους ήταν μεγαλύτερο απ όσα θα μπορούσε να φανταστεί
τους «ρεικαδες» με τις μηχανές που περνούσαν από την γειτονιά του τους μισούσε όταν τους άκουγε να μιλάνε για τον κόσμο,,, ή για την αναρχία χωρίς να έχουν καμία σχέση με αυτή
για τις καταλήψεις στις οποίες δεν πάτησαν ποτέ,
και την αμφισβήτηση που ποτέ δεν έκριναν
αθωώνοντας τον εαυτό τους κάθε φορά που επαναλάμβαναν την φράση «είναι κάτι που δεν κάνει κακό»
διαλογιστέ του φωτός με όνειρο ξανθιάς γκόμενας
ή τριπ χωρίς τριπάκι

.τραβά στην ηρεμία σου μωρή. Φώναξε

στην γριά που περνούσε όταν είδε πως δήθεν τον καθάριζε
ενώ στην πραγματικότητα, φούντωνε κάθε φορά που του εμφύτευε αυτή την ιδέα
«μην πέσεις ποτέ στην παγίδα»
έγραψε μια μία μέρα, « μην πιστέψεις ποτέ
η αποδυνάμωση είναι το όπλο τους, και η αμνησία από εκεί επέρχεται

εκτός κι αν όλα είναι ένα ανύποπτο σχέδιο
βιομηχανίας
τροποποίησης ονείρων »

θα μπορούσα να περάσω τον χρόνο μου μαζί του πολλές νύχτες
κοιτώντας απλά την ίδια χαρτοταινία
μα δεν προλαβαίνω ,

ξέρω πως παρ όλα αυτά θα υπάρξει συνέχεια
[...]

2/2/ 2016, Βιβλιοθήκη

κρίση του νου

... - πλέων και μόνο στην ιδέα, του ότι με ονειρεύεσαι έτσι ή αλλιώς σε γαμάω
και μόνο στην ιδέα πως επεμβαίνεις επειδή εσύ με θες έτσι ή αλλιώς
σε αποκεφαλίζω
και δεν λυπάμαι πια ουτε φοβάμαι για τον πόνο που μπορεί να νιώσω η ίδια


το χειρότερο στένεμα του εγκεφάλου είναι αυτό " το δημιούργημα της χουμορίτηδας ", που δεν σε αφήνει σε ησυχία

ακούω μια φωνή να λέει "πάψε, σε αποδεμονίζω καριολα
η ποιηση σου, η τέχνη,οι γνώσεις που έχεις, εκείνες που θες, είναι ο δαίμονας
θα στον βγάλω! θα στον βγάλω τον θέλω, δικός μου είναι "

και θέλω να σε σκοτώσω όσο νιώθω το κεφάλι μου να στενεύει την μύτη μου να μπουκώνει
την φωνή μου να χαλάει
το μουνί μου να χύνει χωρίς καύλα
τις μπουρμπουλιθρες να σκάνε
την σπονδυλική μου στήλη να πονάει
την ριγη ή τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα
και ακούω τους γιατρούς να μου λένε "πως είσαι καλά"
"δεν είναι κάτι το σοβαρό"
"οι εξετάσεις βγήκαν καλές"

θέλω να σε σκοτώσω, να γίνω η λαιμητόμος
που θα σου πάρει το κεφάλι

θέλω να πάψω να ακούω την φράση " αυτό θες; κάντο!"
και ύστερα " σου άρεσε που στο έκαναν και σε εσένα;"
"πιο απλά"
"πιο απλά"
"πιο απλά"

"πάψε", θέλω να γαμήσω το πιο απλά της κοινωνίας

γιατί με υποβιβάζεις:::

θέλω να πάψω να ακούω την φράση " βγάλτης το απο το μυαλό, "
με φουντώνεις " θέλω να σε πιάσω απο το λαιμό, και να σε γαμήσω πισώπλατα με έναν ξύλινο

και όλα είναι αλήθεια, και μόνο στην ιδέα θέλω να σε δω να προδίδεσαι

και ύστερα στο πλευρό της θείας δίκης εμένα να γαληνεύει

συχαίνομαι την μέταλ των σατανιστών της σύγχρονης καθημερινότητας

μα δεν υποστηρίζω πλέων την ορθόδοξη πίστη
αυτό δηλώνει πως δεν πιστεύω και στον σατανά

... πάψε! διαφέρουμε, είσαι υποκατηγορία -

3/3/ 2016, Αθήνα

εξαρτημένη συμπεριφορά

ύστερα, από μια συζήτηση σήμερα θυμήθηκα εκείνα τα χρόνια τα μοιρασμένα μου και με την Ασοεε, θα ακουστεί ρομαντικό μα ερχόμουν επειδή μου είχατε λείψει, μου είχε λείψει ο πρώτος μου χρόνος, μου είχαν λείψει οι τότε παρέες μου, μου είχαν λείψει οι συνελεύσεις, το κυνηγητό με τους αναρχικούς από το στέκι, οι άνθρωποι που είχα γνωρίσει σαν συντρόφους, μου είχαν λείψει ακόμη και τα μαθήματα οικονομικών και ψυχολογίας, η συμπεριφορά του καταναλωτή και το SPSS,
για αυτό εμφανιζόμουν καμιά φορά, στην βιβλιοθήκη, ή στον πάνω όροφο να περπατάω και να μην αναγνωρίζω κανέναν
περιμένοντας να σε ή σας πετύχω τυχαία
και να πως ήρθα για διάβασμα στην βιβλιοθήκη
- και να μιλάω στην υπεύθυνη κάθε φόρα, γιατί ξεχνούσα την διαδικασία και πλέων ήμουν πολυτεχνειτησα -
περιμένοντας να σε ή σας πετύχω τυχαία
δεν συνέβαινε πάντα, ερχόμουν για διάβασμα
ή αξιοποιούσα την τουαλέτα του 4ου από την Αντωνιάδου όταν βρισκόμουν κέντρο και δεν είχα άλλη επιλογή, -ακόμη το κάνω καμιά φορά -
μου λείπατε, γι αυτό ερχόμουν, μου έλειπε
και ήθελα να σε πετυχαίνω τυχαία,
και να μου λες "την επόμενη φόρα, πάρε με τηλέφωνο, για να συναντηθούμε" και να σου λέω "αχα! θα σου τηλεφωνήσω ή θα σου στείλω μήνυμα" και να μην το κάνω τελικά
να σε βλέπω στον κάτω όροφο και να μην σου μιλάω τελικά
απο ντροπή ή απλά από επιλογή
γιατί ίσως να ήθελα να έρθεις εσύ, ίσως και όχι, απλά να μην ήθελα
ή να σου στέλνω μήνυμα κι εσύ να μην μπορείς
μα εγώ να έρχομαι


μια φορά, θυμάμαι πως είχα απαντήσει σε ένα μου μου λείψατε πως όταν σου λείπει κάτι κάνεις κάτι γι αυτό, το βρίσκεις
κι ας μην σε βρει
και πως όταν νοιάζεσαι γνωρίζεις κι ας μην γνωρίζει

γιατί μου είχε λείψει κι ας γνώριζα πως δεν θα με θυμόταν ποια
τότε δεν το καταλάβαινα, συνέβαινε

υποσυνείδητα πάντα υπήρχε ο λόγος

...

3/3/ 2016, Αθήνα 

Θυματοποίσηση, στην Κοινωνία

... ορισμένες φορές στα πλαίσια κάποιων κοινωνικών ομάδων
υπάρχουν άτομα τα οποία τείνουν να θυματοποιηθούν κι αυτό γιατί η ίδια η κοινωνία αποζητά θύματα για να καταφέρει να αντιμετωπίσει ενεργά το πρόβλημα και να δώσει έμφαση σε αυτό, ακόμη κι αν υπάρχει χρόνια.

[…]

Καλό θα ήταν όταν το εκάστοτε «θύμα» αντιλαμβάνεται μια, κάποια, παρόμοια προσπάθεια να την αποκρούει συνειδητά , εν έτη 2016 υπάρχουν πολλοί τρόποι
και η επανάσταση φαντάζει μακρινή πεποίθηση, για να «θρηνούμε» νεκρούς την ώρα που ο «ψυχρός πόλεμος» των κορυφών υποκρύπτεται πίσω από ή και με «ευγενικές χειραψίες».

- εάν πάλι δεν το αντιληφθεί, κακό του κεφαλιού της κοινωνίας -

_/_/2016

πράξης

... εάν κάτι προσπαθούσε να με τρελάνει, καταλαβαίνοντας το

θα μάθαινα τα πάντα για το λογικό, θα το γνώριζα
θα γνώριζα τι σημαίνει,
και το πως δρα η κοινωνία σύμφωνα με αυτό
θα ενεργούσα σύμφωνα με όσα γνώρισα


οι γνώσεις μου στην ψυχολογία θα με ξεπερνούσαν
κι αν τις ξέχναγα καμιά φορά, δεν θα με ενοχλούσε
υπήρξαν

και ύστερα, θα αποκάλυπτα την αλήθεια
πως υπάρχει ακόμη,
μα τι πειράζει; ένας ρόλος είναι κι αυτός ...

- για την τρέλα μιλώ, μόνο μην κοιμηθείς, φρόντισε να ξυπνήσεις
αυτό θα σημαίνει 'την ξεπέρασα ', δεν υποτροπιάζω -

29/2/ 2016, Αθήνα

παρατήρησης απόρροια

Η εικόνα του ανθρώπου, καθώς μεταβάλετε δεχόμενη την επίδραση των νέων ανακαλύψεων αντιδρά απέναντι σε κάθε εύρημα- πρόγνωση για το μέλλον.
[http://www.iefimerida.gr/…/%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%B8%…]

- πόσα κάνει ο άνθρωπος για να παραμείνει άνθρωπος
και πόσα ακόμη μπορεί; -
Στην κρίση μας, ο νους δικό μας κομμάτι ενεργοποιεί εντολές
κι εμείς λειτουργούμε
μα τι επιδρά σε αυτόν;

Τα παιδιά έχουν την επιθυμία να μάθουν
-παρακίνηση-
Ο μη έχον θέλει να έχει
-γέννηση-
Ο στοργικός πατέρας χάνει την στοργή του καθώς το παιδί του αντιδρά
Ο ρήτορας τρελαίνεται όταν χάνει την ευφράδεια του λόγου του
Η απλή σκέψη αποζητά το περίπλοκο όταν μέσα σε αυτό βρεθεί
Η γνώση διακινείται
μα εάν "ο μνημονικός κανόνας" πάψει να επεμβαίνει
χάνεται μέχρι κάποιος - κάτι να την ενεργοποιήσει

- εάν τον λόγο έπαυα
εάν το μυαλό δεν εξασκούσα
εάν μονάχα με εικόνες δούλευα και δεν είχα κάτι να σου πώ
το όμορφο θα προωθούσα
δεν θα είχε νόημα
κι ο έρωτας συναίσθημα
δικό του

την φράση του μηδενισμού την βαρέθηκα
δεν πουλάει ποια το "πάμε πάλι από την αρχή" ή το "έκανα λάθος, συγνώμη"

κρύβεται η οπτική γωνία που επιλέγεις
και η σκέψη σου κομμάτι της είναι -

(23/2/2015, Πετράλωνα )

ο άνθρωπος για να μην χάσει, κάτι της επιθυμίας του
μπορεί να κάνει πολλά
δεν είναι αθώος, ούτε η λογική του είναι.

[...] φοράει καλούπια, κι ανταγωνίζεται, γίνεται ότι ξέρει πως θα αρέσει
για να μην μείνει μόνος ο άνθρωπος, για να πετύχει όσα ονειρεύτηκε
ο άνθρωπος με ερωτηματικό [...]

25/2/ 2016, Αθήνα

- φυγάδες οι σκέψεις -

- πάψε καλό μου! πάψε! νιώθω το κεφάλι μου κούφιο
χρειάζομαι πάλι ένα ποτήρι κρασί ή άλλο ποτό για να με νιώσω
έχω τόσα πολλά μάθει και δει
μα με κρανίο κούφιο ασυναίσθητο παραμένω
τα λεπτά αυτά

κι αν με ρωτάς εάν η ζωή μου είναι αυτή ;
όχι! δεν είναι μόνο εκείνη -

24/2/ 2016, Αθήνα

μέτρο αμνήμων

___

η τέχνη, νους
απαράβατος κανόνας
παραβιάστηκε
με μέτρο αμνήμων
στοιχείο σαν συναίσθημα η θαλπωρή
σε ολόκληρα, τέταρτα ή όγδοα η συγκέντρωσή σου
μα η κίνηση
λίγα λεπτά εικόνων σωρευμένη
για να επαναλάβει κι εκείνη τη πράξη


λίγα λεπτά, μια πρόβα ημικυκλίου
κι εμφανίστηκες
μέρα βροχής παύοντας
με ειλικρίνεια και θέλω επιλογής
μέρα επιλυμένων μυστηρίων
καθώς σφουγγάριζα μονολογώντας
αίθουσα θεάτρου
με ήχους κομμάτι δικό σου
η βροχή στιγμές
λύνοντας ,,,

23/2/ 2016, Αθήνα

Requiem For A Dream Original Song

Requiem for a Dream is the title of a soundtrack album released in 2000 to accompany the Darren Aronofsky film Requiem for a Dream. The soundtrack was compos...

YOUTUBE.COM

- προσωπικό -

___

… μια οπτική φύσεως, το έργο σου,
- η απλότητα μου -


το έργο σου είναι εκείνο που θα κρίνω
ή θα επιλέξω
εκείνο θα με απομακρύνει ή θα με φέρει κοντά
καμιά φορά λένε … πως και το ‘image’ παίζει ρόλο
μα ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέξεις
κάθε τι στην καθημερινότητα σου, δεν με αφορά
Δεν έχω κριτήρια εισαγωγής για όσους αποτελούν και αποτελώ εκτός
ούτε ο κίτρινος τύπος του γούστου μου είναι
Δεν με αφορά το φύλλο που θα ‘χεις
ο καλός σου χαρακτήρας
ή το πόσο καριόλης θα μπορούσες να ‘σαι
Δεν με αφορά η κόκα, η ηρωίνη, το md
που μπορεί να πήρες για να καταφέρεις το έργο σου
δεν με αφορούν οι έρωτες που έζησες
ούτε οι προσευχές σου
- όλα αυτά είναι εκείνα που θα γνωρίσω μέσω του έργου σου,
το έργο ενός δημιουργού διάβασα κάπου, πάντα αντανακλά κομμάτια αυτού που είναι
ή εκείνου που κρύβει -
εάν δεν έχω εκείνο το δικαίωμα,
το δικαίωμα
για να ανέβω τη σκάλα
του νοιάζομαι,
για το άτομο σου.
δεν θα με αφορά κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο
μόνο που κάποια στιγμή θα ήθελα μονάχα να γνωρίζω τα κύρια γνωρίσματα της προσωπικότητας σου
εκείνου που είσαι, κι εκείνου που σε καθοδήγησε
για να βρω μια, ακόμη, οπτική
για να σε κοιτάξω μέσα από την κλειδαρότρυπα
όταν βρεθώ στον ίδιο χώρο μαζί σου
για να φιλτράρω τις παθητικές στιγμές ενός καλλιτέχνη
ενεργώντας με το έργο του
- η απόσταση δικαιώνει το αντικειμενικό μερικής φύσεως,
και η επανάληψη των λέξεων- σκηνών μας βοήθα να αποθηκευτούν στην μνήμη -
να θυμάσαι πως ό κόσμος που δημιουργείς
είναι ότι μπορείς να αφήσεις με το έργο
[…] σε συνέχεια
[...]



20/2/ 2016, Αθήνα

- αψεγάδιαστη τελειομανής -

χρόνια τώρα προσπαθούσα να αποβάλω την τελειομανία,
εκείνη από την οποία διακατεχόμουν στο παρελθόν
εκείνη που με απομάκρυνε γιατί δεν την είχα φτάσει
και δεν με ήθελα, ούτε οι άλλοι να με θέλουν ήθελα


αψεγάδιαστη ήθελα
κι όμως αποβάλλοντας την είδα όσα εμφανίστηκαν
τα απέκτησα

τώρα την βλέπω να επανέρχεται
δεν με φοβίζει, όμως, με βοηθά
αψεγάδιαστη τελειομανής, μια ρήτρα

τα υπόλοιπα καμένα χαρτιά,

αψεγάδιαστη τελειομανής,

το σφάλμα ενός γιατρού
αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή
ενώ ενός μηχανολόγου μηχανικού
πολλές ταυτόχρονα
για σκέψου
αψεγάδιαστη τελειομανής
στο τέλος, ίσως ...

19/2/ 2016, Αθήνα

- συνένοχη προσθήκη.

πότε δεν θα αντιμετώπιζα σαν συντρόφους ή φίλους ανθρώπους που θέτουν τις προσωπικές τους αντιζηλίες πάνω από την ίδια την ιδέα της αναγκαιότητας της οικοδόμησης, διαμορφώνοντας συνθήκες εκτοπισμού.

και στην τελική, ποιος είσαι εσύ για να κρίνεις το πόσο συντροφικό είναι το πνεύμα μου και το πόσο όχι; -

κίνησης

___


Βρισκόσουν απέναντι μου
σε έναν αγώνα μεταξύ ζωής και θανάτου
παίκτες σε παιχνίδι στρατηγικής, που δεν γνώριζα
πριν κλείσεις με ρουά ματ
κοιτούσα το διπλανό τραπέζι φλερτάροντας με τον νικητή

τέσσερις παίκτες
δύο κερδισμένοι
χαμένος εσύ, το τηλεφώνημα
οι αναγνώστες
- κάτι να τείνει στο άπειρο -

καμία σημασία

ρουά ματ, μια κίνηση ενώ αδιαφορεί
όταν θες να μπορείς να μη δεις

ένα παιχνίδι σκάκι ήταν, κέρδισα έφυγα με τον νικητή του διπλανού τραπεζιού

κέρδισες το παιχνίδι, έχασες τη ζωή
... αργότερα ...

[...]

17/2/ 2016, Αθήνα

Shlohmo - Rained The Whole Time (Nicolas Jaar Remix) - Official Video

Directed by Video Marsh http://www.videomarsh.com

Cinematography and editing by Nic Brown Produced by Nic and Chris Brown Featuring Aaron Dickinson and Victo...

YOUTUBE.COM

- οικεία επιθυμία -

___



θέλω να έρθει εκείνη η μέρα όπου δεν θα αντιδρώ με τον εαυτό μου,
εκείνη όπου θα βρεθώ στο γραφείο ενός ψυχολόγου
για να μιλήσω
χωρίς να φοβάμαι,,, πως θα τον έχουν εξαγοράσει


εκείνη η μέρα όπου θα την γνωρίζω μόνο εγώ

θέλω να έρθει εκείνη η μέρα οπού θα ανέβω στην από πάνω για να της κλείσω με ευτράπελα που θα αδυνατεί να πει το στόμα
και με φίμωτρο τον σκύλο της, -γεμίζουν το κεφάλι μου με αέρα, σαν πειραματιστές της κακιάς ώρας, για να πάψω να γράφω-
εκείνη που θα τις καψουρέψω το αντίδωρο και το ψωμι που μας έδιναν περίσσευμα απο τον γαιοκτήμονα καλοπληρωτή 
καθώς τους περίσσευε μολυσμένο ψίχουλο

θέλω εκείνη η μέρα που τους μεταφραστές της μεταμόρφωσης θα τους κάνω πολέμιους της
μιας και με μαγια και όχι φυσική ροή οδηγήθηκαν σε αυτή

εκείνη η μέρα όπου όλους όσους επενέβησαν στις ζωές άλλων δίχως κανένα δικαίωμα
θα τους καταραστεί ο θεός, με λέπρα να πεθάνουν

θέλω να έρθει εκείνη η μέρα που θα μπορώ να πω, "θέλω και μπορώ να κάνω κάτι για σένα" και εσύ να είσαι ο κόσμος

...
μα όταν φτάσει εκείνη η μέρα ο κόσμος θα είναι διαφορετικός κι εγώ θα καταλαβαίνω περισσότερα,
"σαν την φωτιά που καίει μέσα μας "


17/2/ 2016, Αθήνα

'απόρευτη' με τον απλό καθημερινό

___ 


Η καθημερινότητα μου συμβαδίζει με την καθημερινότητα εκείνων που είδαν την μορφή μου
ή εκείνων που είδα εγώ να εξελίσσονται πλάι σε αυτή
οι οπτικές μου γωνίες  
σαν προλαλήσασα της ύπαρξης αυτών, ποικίλουν
και οι έννοιες των λέξεων επανάσταση, αγώνας, κοινωνικοπολιτικό σύστημα
μετατράπηκαν σε ένα καθημερινό μοτίβο συζητήσεων που πέρασαν ...
Όταν με αναζητώ
αποφεύγω να μιλήσω για κάτι πέρα από μένα
σαν ύπαρξη, ατομική
σαν ιδεατή συνθήκη
Η άγνοια ή η γνώση είναι αναγκαία;
Η απάντηση που θα έδινα θα έτεινε προς την γνώση
- σαν μαθηματικός λογάριθμος καθώς τείνει στο άπειρο -
στην συνεχόμενη γνώση
στον έρωτα με αυτή
στην 'απόρευτη' με τον απλό καθημερινό


Θέλω να ξέρω, σημαίνει πως έχω το δικαίωμα
να μπορώ
ή να σε εκφράζω



10/2/ 2016, Βιβλιοθήκη

υπό διαμόρφωση, μάζες

___

... καιρός ήταν να το αναφέρω κι αυτό,,, πότε δεν θα λάμβανα υπόψιν τους ανθρώπους εκείνους ή τα ζώα που 'διαβάζοντας' κάτι,
- κάτι για την ζωή άλλων
ή κομμάτι της ζωής άλλων -
διαφωνώντας ή ιντριγκαρισμένα θα ξεκινούσαν επίθεση χωρίς να γνωρίζουν απολύτως τίποτα
απλά και μόνο επειδή υπέθεσαν ότι ...

ή ανταγωνιστέ θελαν μέρος του καπιταλισμού να το παίξουν

οι μάζες αγάπη μου ,,, όταν γίνονται ομάδα
προσπαθούν να κάνουν αυτό που ξεχωρίζει στα πλαίσια της
να γίνει ένα με αυτή ... όταν δεν θέλουν ή δεν μπορούν να φτάσουν αυτό που ξεχωρίζει πνευματικά

οι μάζες αγάπη μου όταν γίνονται ομάδα, δαγκάνουν
κι εγώ αυτές τις μάζες που δεν καταλαβαίνουν
τις πετώ ... , μα αν για να επιβιώσω κάτι από αυτές χρειάζομαι ... κομμάτι δικό τους θαρρούμε

η ισότητα στην κοινωνία,,, δεν χρειάζεται υποβιβασμό για να επιτευχθεί

κάτσε να πονέσεις εάν θες να φτάσεις την τελειότητα
κι αμα δεν θες
μην την υποβιβάζεις ...

ο υποβιβασμός δεν είναι ισότητα αγάπη μου ,,,
ούτε το να ήμαστε όλοι ίδιοι

25/1/ 2016, Αθήνα

πράξη 5.1. - για το "η πράξη"

Πηγή φωτογραφίας:

___

…Τρέχεις,
στον χώρο υπήρχε μια πόρτα
μια και μοναδική πόρτα
σε ένα και μοναδικό σημείο 
αποφάσισες να ανοίξεις την πόρτα αυτή
μα εγώ δεν έπρεπε να καταλάβω ποιος άνοιξε την πόρτα
- κάθε φορά οι περαστικοί ήταν δύο ή τέσσερις ή έξι -
Κλείνεις τα μάτια,
καθώς κινείσαι εμφανίζεται μπροστά σου ένα σύννεφο,
το σύννεφο των επιλογών μας
είναι το δικό μας σύννεφο, είναι μοναδικό
έχει το χρώμα και το σχήμα που του δώσαμε εμείς,
για να ταξιδέψεις ως τη μακρινή Βαβυλώνα
ανεβαίνεις
- οι σταθμοί κι όσα θα μπορούσες να δεις είναι μέρος του δικού σου κόσμου. σ’ αγαπώ -
κατεβαίνεις από το σύννεφο
γύρω σου βλέπεις μια αγορά
και σε αυτή πλήθος
εξερευνητών
ταξιδευτών
καλλιτεχνών και μικρών θεατρίνων
ζώων
επιστημών
επαναστατών
ποιητών
και ανθρώπων
Συζητούν
στέκεσαι κι ακούς
στέκεσαι κι ακούς εκείνες τις συζητήσεις
παρατηρείς τον χώρο γύρω σου
που βρίσκεσαι;
τι άλλο υπάρχει γύρω σου;
θέλεις να γνωρίσεις το μυστικό του
- το μυστικά του τόπου αυτού -
να αναγνωρίσεις το χρώμα των λέξεων,
μα καθώς προσπαθείς
μια συζήτηση σε κινεί
- σου κινεί το ενδιαφέρον -
πλησιάζεις
 θέλεις να μιλήσεις σε έναν , σε κάποιον του κύκλου
εκείνος όμως μιλάει γλώσσα διαφορετική από ‘σένα
κι εσύ δεν γνωρίζεις την γλώσσα του
παρ όλα αυτά «δεν το βάζεις κάτω»
αναζητάς
ψάχνεις τον τρόπο, για να σε καταλάβει
για να τον καταλάβεις
- Ο ήλιος καίει και οι συζητήσεις ποικίλουν-
θέλεις να σε καταλάβει
θέλει να αναγνωρίσεις τις οπτικές σου παραισθήσεις
στην ερημιά
υπάρχει μια λίμνη 
κι εσύ κοιτάς στην λίμνη αυτή, την αντανάκλαση σου
- δεν γίνεται να μην υπήρξαν
η αγορά, οι υπόλοιποι, οι συζητήσεις
ο έρωτας -
Μνήμη, αυτό ήταν
αναμνήσεις, φιλμ
που  με μορφή άλλη εμφανίστηκαν
 - ο Θεός ήλιος σου έδωσε ένα στοιχείο
για να καταλάβεις το παιχνίδι του -
κλείνεις τη συζήτηση
που είχες ανοίξει προσπαθώντας
με την αντανάκλαση σου στη λίμνη
την χαιρετάς
την χαιρετάς με μουσικές του ανέμου
για να συνεχίσεις την πορεία σου
από το ίδιο σημείο
εκείνο που το σύννεφο σε είχε αφήσει
βλέποντας την αλήθεια
τελικά, το κέντρο της πόλης δεν ήταν πολύ μακριά
Ο ήλιος συνεχίζει να καίει
μα οι οπτικές σου παραισθήσεις
μετατρέπονται σε λεκτικές σοφιστείες
και η «μηχανή του χρόνου»
όπως ονομαζόταν ένα μικρό βιβλιαράκι
που είδες στον πάγκο ενός εμπόρου
σε επιστρέφει στο σήμερα
με μια επιθυμία, ερώτηση
- Ποια είναι η πράξη σου; -
Βέβαια, οι στιγμές διαδέχονται η μια την άλλη
κι εσύ δεν προλαβαίνεις να απαντήσεις σε όλες
το  ίδιο ερώτημα
παρά μονάχα με συλλαβές
καθώς κίνησε
«η μηχανή του χρόνου», βρίσκεται ξανά στο ίδιο σημείο
σε εκείνο το σημείο οπού την  είχες πρώτο δει
γιατί εσύ την άφησες εκεί, ξανά
δεν σου απέμεινε άλλος χρόνος
το σύννεφο πλησιάζει
ανεβαίνεις πάνω σε αυτό
 επιστρέφεις
- η διαδρομή και τα σταυροδρόμια είναι δική σου επιλογή -
ανοίγεις τα μάτια
ο κύκλος κλείνει
- το ταξίδι για σήμερα έφτασε στο τέλος του -


- το ταξίδι της πράξης, σήμερα έφτασε στο τέλος του –

- το ταξίδι, σήμερα έφτασε στο τέλος της -



[ ... μέρος από "το ταξίδι της πράξης" για το "εν ποιηση, θέατρο"]

πράξη 5η. - για το "η πράξη"

___

[…]

πέρασε καιρός από εκείνη … την τελευταία φορά

στη Βαβυλώνα της «αλχημείας του λόγου»

εμφανίστηκε σκιά της νύχτας
μια ψευδαίσθηση σε φωτογραφικό χαρτί
ανίκανη να επέμβει στην εθισμένη μου καθημερινότητα
στη γεμάτη αδιαφορία στιγμή
σαν τη σχισμή στο τελευταίο διάζωμα που περπάτησα μέχρι πριν από μερικά λεπτά

μπροστά στο κάλεσμα
της αναμονής
ή
της ελπίδας
θα τρελαινόταν και η ίδια
μια μορφή, εκείνη … επιθυμία
παίζοντας με εμφανείς στοιχεία
την αθωότητα
δυο πολυθρόνες στο κέντρο της σκηνής
μικρές φλογίτσες, κεριά
κιμωλίες
ο ήχος της μουσικής
στον αδιάπτωτο κόσμο του νου, σε περίμενα
για να μου αρέσεις
με γράμματα προσμονής
στο μεταφυσικό
- όταν κάτι αρέσει
κάτι να σου προσφέρει θα έχει,
κι όταν σε πέτα το έχεις πετάξει ήδη
κι αν να πετάξεις σου δώσει φτερά
έχεις βρει την απάντηση
… δεδομένα σε επανάληψη…
ξεχώρισε όσα θυμάσαι καθώς αισθάνεσαι
…
σήμερα ο λόγος πληκτρολογείται
νωχελικά,
κι έχει τόσες πολλές προσθήκες
θα μπορούσε να μην τελειώσει ποτέ

το τελευταίο ίσως, γράμμα-

για σένα θα έγραφα κάθε φορά που θα ένιωθα την τελευταία στιγμή
πως εκείνη δεν θα έρθει ποτέ
δεν θα περίμενα happy end, απόλαυση
για σένα
κάτι που επιθυμώ να εμφανιστεί
μα δεν ξέρω γιατί
σαν κάτι άγνωστο να λείπει
κάτι λείπει
για σένα
θα περνούσα την πόρτα, θα έκλεινα τα μάτια μόνη
ενώ εσύ θα βρισκόσουν εκεί
– απαγορεύεται να στο πουν, τις τελευταίες μέρες
αισθάνομαι,
παιδική προσμονή
μια παλιά εικόνα –
σε μια αίθουσα θεάτρου
στο αναρρωτήριο των ονείρων
ακούς; ον είρων
αναρωτιέμαι
αν άνοιξες το κουτί των ηρώων;
ον ήρων
ένα μικρό ορθογραφικό
ον ηρώων
μια μονάχα επανάληψη
άνοιξες το κουτί των ηρώων;
ον …

το τελευταίο μας γράμμα …
έτσι λέω,
όταν κάτι άγνωστο υπάρχει σε έναν κόσμο αδιάπτωτο
δύσκολα γίνεται κατανοητό
υπάρχει για την ονειροπόλα φύση
όπως κι όσα γύρω της την επαναφέρουν

αναρωτιέμαι
αν χάνεις χρόνο όταν ονειρεύεσαι ή όταν πράττεις;
απορρίπτοντας κάθε αρνητική σκέψη

… φαντάζομαι πως στην ζέστη του θεού, ήλιου
θα σε βρίσκω …

για μοιραστώ την εμφάνιση σου
δοκιμάζοντας μια φαινομενικά νέα μάσκα
- την αθωότητα ενός έρωτα –
[…]

γράφοντας με κίνητρο … την αλχημεία του λόγου …


14/1/ 2016, Βιβλιοθήκη

συν- αισθάνομαι

... βρες την πηγή των αναμνήσεών σου,
στάσου για λίγο κοντά της
κοίταξε τον εαυτό σου και τους άλλους
την εικόνα σου καθώς αυτή αντανακλάτε στα πόσιμα νερά της
και ρώτα, ρώτα τον εαυτό σου
"πώς θα αισθανόσουν αν κάποια άτομα πέθαιναν, πως θα αισθανόσουν εάν έφευγαν; "
" εάν έφευγαν μακάβρια, πως θα αισθανόσουν;"
η αλήθεια είναι πως δεν μιλώ για την "εν ζωή" φυγή
διότι πολλές φορές η ύπαρξη απλά μας καθησυχάζει
[...]

σε ρωτάω, πως θα αισθανόσουν εάν πέθαιναν;

...

νομίζω πως τώρα έχεις λάβει την απάντηση για την αξία όσων σκέφτηκες

νομίζω πως τώρα έχεις καταλάβει εάν νοιάζεσαι

ή μήπως όχι;

11/1/ 2016, Αθήνα

χρηστουγεννιάτικα παιχνίδια

      πηγή φωτογραφίας: www.google.gr

__

... σκεφτόμουν πως,,,
μου αρέσει να φοράω τον Χριστουγιεννάτικο σκούφο
που βρήκα στο ντουλάπι του διπλανού δωματίου
- σε εκείνο κοιμούνται η μαμά κι ο μπαμπάς
ή τα αδέλφια μου, καμιά φορά -

και να βγαίνω έξω, στον δρόμο

μια τέτοια μέρα

εχει πλάκα να παρατηρείς τα παιδιά
και να ακούς τους φαλτσαδόρους,
τους φαλτσαδόρους ειδικά θα ήθελα να τους γαργαλήσω,

- να τα πούμε;
- να τα πείτε

ύστερα, ο συνηθισμένος ύμνος

- μαμα! να σου πω κι εγώ τα κάλαντα; δεν είμαι και τόσο μεγάλη

- και του χρόνου!

θα με έβρισκαν δίπλα στους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα
κοντά στους φούρνους με τα ζαχαρωτά
μα πάχυνα και πρέπει να κάνω δίαιτα

Εξάλλου, έθιμο είναι, ένα θρησκευτικού περιεχομένου
έθιμο
Στο σχολείο είχα πάντα άριστα στα θρησκευτικά
και στο λύκειο 20
δεν ήταν το αγαπημένο μου μάθημα
μα ήμουν καλή στην αναγνώριση
είχα μάθει σχεδόν όλες τις παραβολές
δεν θυμάμαι τίποτα

δεν θα απαρνηθώ τις πεποιθήσεις του κόσμου
μα δεν θα δηλώσω και σύμφωνη

ένα παιδί αλλάζει όσο μεγαλώνει
ή διαφορετικά εμφανίζει κι άλλες πτυχές του εαυτού του

σήμερα σε είδα να μου λες τα κάλαντα
αύριο θα σε δω να με σκέφτεσαι ωφελιμιστικά
ο μικρός επιχειρηματίας των Χριστουγέννων
η ο μικρός εργάτης των Χριστουγέννων
και ο εργοδότης η οικογένεια
περίεργος τρόπος αντίληψης για τα παιδιά

και ναι που λες, ήμουν άριστη

για να επιλέξω οπτική γωνία ουδέτερου παρατηρητή
ανταποκριτή μη ορθόδοξων Χριστιανικών σκέψεων
έχω αυτό το δικαίωμα
δεν είναι κακό το να επιλέγεις
είναι πιο ιερό

φοράω τον σκούφο μου, στέκομαι για μια στιγμή στην γωνία
και σε παρατηρώ

να σε γεμίσω χαμόγελα θέλω

είναι όμορφο το να σε αφήνουν να θέλεις
όταν θέλεις μπορείς

όταν δεν αντέχω κάτι το κρατάω μακριά μου ή το αγνοώ
δεν μετατρέπομαι σε διώκτη

φοράω τον σκούφο μου,
μαζεύομαι στην εξωτερική μου οπτική γωνία
μικρο καλικατζαράκι

κι ετοιμάζομαι

... [...]
31 Δεκεμβρίου 2016

- αυθυποβολή -

_/_/ 2009

... διαβάζοντας, μια αναλαμπή με οδήγησε σε αυτή τη μνήμη,
κι ύστερα η συνήθεια της καταγραφής ή διαφορετικά της κοινοποίησης,
το να μοιράζομαι ένα μέρος των αναμνήσεων μου καμιά φορά δηλαδή
με παρακίνησε

ήταν απόγευμα ίσως του 2010, καλοκαίρι
δυσκολεύομαι να θυμηθώ την πλήρης ημερομηνία
έκανα ρόλερς στο σαλόνι, στον διάδρομο
πάνω κάτω
πάνω κάτω
τους είχα ζαλίσει
προσπαθούσα να εξασκηθώ και να αδυνατίσω

κάποια στιγμή υπήρξε πλήρης συσκότιση
ένιωσα μια ρίγη κι έναν ήχο μες στο μυαλό μου
μια σκιά
της είπα να έρθει σε 4 χρόνια
της είπα να με αφήσει
άργησε να φανεί

από μικρή εμφανίζονταν καμιά φορά σκηνές
η αισθανόμουν το αόρατο
φοβόμουν το σκοτάδι
κι έβλεπα στο ταβάνι του παλιού σπιτιού
να σχηματίζεται από την υγρασία ένας σερβιτόρος
ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι
να παρατηρώ τα σχέδια στον μαυρισμένο απο την υγρασία τοίχο

(συνειρμικά θα μπορούσα να πω
στο μουντζουρομένο από τα δάκρυα πρόσωπο, μα άλλη στιγμή)

βέβαια τότε ήμουν επηρεασμένη κι από ταινίες βαμπιρικών σκηνών
στιλ τγουαηλαηντ

αργότερα πίστεψα πως τελικά μπορεί να ήρθε νωρίτερα
γι αυτό να συνέβησαν κι όσα έγιναν

πλέων
δεν ξέρω αν υφίσταται ή αν ήταν μια, ακόμη, αυθυποβολή

γνωρίζω, όμως, πως όλα είναι εφικτά
πιθανά
εκεί ...

30 Δεκεμβρίου 2015 στην περιοχή Αθήνα, Ελλάδα · 

- συναντήσεις -

___

... ,
αμέτρητα σταυροδρόμια
σε ένα από αυτά υπήρξες
σε συνάντησα
ύστερα ...
- τι θα κάνεις αύριο; -
χαθήκαμε

προσωπική επιλογή

ποιος νοιάζεται;

η μορφή σου κίνηση του αέρα
η σκέψη σου απόμακρη
δεν αναγόρευες,
αγόρευα
κάτι που δεν ενόχλησε κανέναν, υπέθεσα

συνηθισμένη,

δεν έκανα κάτι που δεν ήθελα,
απλά, δεν έζησα με πάθος
- τι είναι το πάθος;-
εκείνες τις στιγμές
της εμφάνισής
...

[...]

- Φοράς πολλά ρούχα
- κρεμμύδι, το ξέρω! για να επιβιώσω. δεν αντέχω το κρύο
ο χειμώνας είναι μια από τις χειρότερες εποχές
λατρεύω το καλοκαίρι
αν και μου αρέσει το φθινόπωρο

εάν με ρωτούσες που θα ήθελα να ζήσω
θα σου έλεγα, Νέα Υόρκη, Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία
βόρειες χώρες και πόλης ή και Ταϊλάνδη
ενώ εάν με ρωτούσες που θα μπορούσα να επιβιώσω
θα σου απαντούσα Αφρική, Αίγυπτο, ζεστές χώρες

- γιατί να μην μπορείς να βρεθείς εκεί που επιθυμείς;
...

- και; πως σου φάνηκε;




30/12/ 2015

- ονειροπαγίδες -

___

Μήπως; ή όχι, ναι, όχι

γιατί; γιατί να επιτρέψω στο εαυτό μου να σε καταλάβει;
γιατί να αποδεχθώ τα λάθη σου;
γιατί να γυρίσω 45 μοίρες
και ύστερα να εστιάσω στον ντετερμινιστικό τρόπο συμπεριφοράς μας;
γιατί να φορέσω το κλουβί της λογικής σκέψης
και να ζήσω μια καλά σεναριογραμμένη κατά ISO ζωή;
γιατί να σκέφτομαι πάντα το ισχύον της πρότυπης συμπεριφοράς
και το αποδεκτό της κοινωνίας;
για να φιμώνω τις ορμές μου;
για να μην φλερτάρω με το καλαίσθητο λάθος ;
το κρύο του φθινοπώρου;
την ζέστη μιας Αυγουστιάτικης νύχτας δίπλα στο φέρετρο της συνείδησής μου;

για να ονειρεύομαι ένα τακτοποιημένο σπίτι κι ένα αυτοκίνητο;
μια δουλειά δουλεία κι έναν καλά τετραγωνισμένο κόσμο;
ένα πτυχίο;
έναν τετριμμένο λογοτεχνικό έρωτα;
κι ένα ένστικτο σε αδράνεια;
για να γίνω το δουλικό παιχνιδάκι των κυρίων

γιατί να σε καταλάβω;
για να σου επιτρέψω να με καταπατήσεις;
όταν δεν χωράς στην ζωή μου;
στην τελευταία μου ευκαιρία;
όταν συγκρούεσαι με την υπόσταση της ύπαρξης;

γιατί να σε καταλάβω;

για να χτυπήσω την έναρξη της παράνοιας σου;
ή να γράψω για ΄σένα τα όμορφα

εξάλλου μαζί σου δεν έζησα, δεν ζω

μαζί σου

κάποτε ήθελα

ήθελα να καταλαβαίνω
αφέθηκα

πλέων έγινε προσωπική επιλογή και η κατανόηση
[...]



ημ. γραφής: 29/12/ 2015

απόσπασμα στιγμών

       νυχτερινή γραμμή, ταξιδεύοντας προς την Θεσσαλονίκη


___


( χώρος: ... Έξω από το υπόγειο της θεατρικής ...- Θα μπορούσε να αποτυπωθεί αυτολεξεί ο διάλογος μα δεν ήταν δυνατόν αυτολεξεί να γίνει, καθώς η μνήμη δεν χωράει όλες τις συνδέσεις των λέξεων που επιλέγει κάθε διαφορετική προσωπικότητα ανθρώπου ... - )

- τι κάνεις;

- καλά μωρέ, εδώ! Καθημερινότητα με στιγμές διαφορετικότητας , ποίκιλες καταστάσεις

- εσύ;

- καλά είμαι κι εγώ, δεν έκανα πολλά σήμερα, είχα μάθημα, ένα ιδιαίτερο που έχω αναλάβει

- πως πήγε;

-καλά πήγε ... Μόνο που ο μικρός είναι λίγο ιδιότροπος

- γιατί;

- δεν κάνει παρέα με κανέναν στο σχολείο. Συχνά τον πιάνουν κρίσεις. Του έβαλα μια έκθεση με θέμα “ο καλύτερος μου φίλος” και του είπα να μου πει πως είναι ο καλύτερος του φίλος και τότε άρχισε να μου φωνάζει ότι δεν έχει φίλους, “ όχι! Δεν έχω φίλους”,και “δεν θέλω φίλους”

- , μου μοιάζει . Κι εγώ την ίδια αντίδραση θα είχα σε μια τέτοια έκθεση. Πόσο είναι ;

- πηγαίνει τρίτη δημοτικού

(... Παρεμβολές τρίτων ...)

- ξέρεις για ποιόν λόγο αντέδρασε έτσι;

- η μητέρα μου που γνωρίζει την μητέρα του μου είπε, πως μια φορά τσακώθηκε με ένα παιδί από την τάξη του, κι αυτό τον κρατάει μακριά από τα υπόλοιπα παιδιά ως “αρχηγός”- “δημοφιλής” της τάξης. Κι έτσι δεν μπορεί να δέσει με κανέναν

- άσχημο αυτό. Οι γονείς του πως αντέδρασαν; έμαθες;

- το μόνο που ξέρω είναι ότι ήθελαν να του αλλάξουν σχολείο, μα αν το κάνουν θα του μάθουν να χάνει από μικρός, εάν μείνει, όμως, ίσως μπορέσει να βρει φίλους και να συμφιλιωθεί μαζί τους. Εξάλλου το σχολείο είναι ιδιωτικό

(... Παρεμβολές τρίτων ...)

- παρ όλα αυτά όμως εάν μείνει και δεν τα καταφέρει, αυτό ίσως να του κάνει κακό θα τον κάνει άδειο, χωρίς συναισθήματα, θα τους μισή όλους ... Και δεν θα ενδιαφερθεί ποτέ. Εγώ θα πρότεινα να του αλλάξουν σχολείο. Τι παιδάκι είναι; είναι σαν προσωπικότητα “ψωνισμένο” ή “κακομαθημένο” ;

- Όχι! Και αυτό είναι ίσως που τον κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα παιδιά του τμήματός του. Στα ιδιωτικά σχολεία η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική, δεν ξέρω ίσως κι εγώ να είμαι λίγο προκατειλημμένη

- όχι! Μην το λες,,, δεν χρειάζεται να προκαταβάλεσαι! Δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις! έιχα γνωρίσει στο παρελθόν μια κοπέλα που πήρε το πτυχίο της στην ψυχολογία πρόσφατα, ήταν σε ιδιωτικό, στο "Ντιρι". Δεν ήταν καθόλου σνομπ και υπεράνω, αντιθέτως μάλιστα ήταν συντροφική, συντρόφισσα με αναρχοαριστερές ιδέες. Εργαζόταν η ίδια, την περίοδο που την γνώρισα , νομίζω ... σαν βοηθός κλόουν ή κλόουν σε παιδικά πάρτι , για παιδάκια

... - ελάτε μέσα για πρόβα -

- ναι! Ερχόμαστε

- και να σου εξηγήσω γιατί στο ανέφερα. Μια φόρα σε ένα πάρτι που είχε βρεθεί για δουλειά, το κοριτσάκι της οικογένειας που την προσκάλεσε την πλησίασε και την ρώτησε “ πόσα παίρνεις”, αντί να την ρωτήσει οτιδήποτε άλλο . Τα παιδάκια διαφέρουν από οικογένεια σε οικογένεια.

... (μετέπειτα στον ίδιο χώρο)

- Ξέρεις κάτι! Μπορεί εσύ να τελειώνεις ΦΠΨ μα σε βλέπω, μερικές φορές, να αφήνεσαι για να διδαχθείς από μένα, κι άλλες φορές, εκείνες που ίσως γνωρίζω εγώ κάτι περισσότερο να αφήνομαι εγώ. Τελικά, υπάρχουν φορές που επιλέγουμε να διδαχθούμε ή να διδάξουμε, κι ας ξέρουμε πως ο άλλος μπορεί να γνωρίζει λιγότερα ή περισσότερα από μας αντίστοιχα, απλά γιατί αφηνόμαστε στην ενέργεια της επιθυμίας του ή στην ενέργεια της δικής μας επιθυμίας. Είσαι ένα χρόνο μικρότερή μου. Λογικό είναι!

...( μετέπειτα στον ίδιο χώρο)

- Έχω αρχίσει να δένομαι με τον μικρό Χάρη, αν και ξέρω πως δεν είναι κάλο αυτό! Θέλω να αρχίσω να τον πηγαίνω σε παραστάσεις, μα η μητέρα του ίσως να μην με αφήσει,.όχι! Δεν θα με αφήσει,,,