πράξη 4.5η - για το "η επιλογή" -

___

- δεν αποτελεί παρθενογένεση -

υπάρχουν φορές, που όταν χρησιμοποιώ τον ηλεκτρικό με πιάνει μια τρελή επιθυμία με νωχελικό τόνο

'θέλω να σε παρατηρήσω'

'να ακούσω τι θα πεις, χωρίς να μιλάς μαζί μου'

'απλά, να σε ακούω για να μαθαίνω κάτι από την τυχαιότητα της συνάντησης μας'

'θέλω να πάψεις ... '

'να σταματήσεις ... '

'να συνεχίσεις να κοιτάς'

'θέλω να μάθω τι κρύβεται πίσω από αυτή την εικόνα'

'σε αγνοώ, επειδή δεν σε γνωρίζω, ή σε γνωρίζω και γι αυτό σε αγνοώ'

'δεν νιώθω εσένα,'

'δεν έχω κάτι να σου πω'

σταμάτα!

άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους

κι ακόμη μερικοί γνωστοί

ξενόφερτοι φίλοι ή συνωμότες

σαρδέλες, εργάτες

απλοί καθημερινοί

φοιτητές διάνυες

φοιτητές λουηβιτον & "μην με αγγίζεις, δεν θα ξανά χρησιμοποιήσω ποτέ τον ηλεκτρικό "

κουστούμια

λογοτεχνικές μορφές

-έγινε στιλ η καθημερινότητα σου

σε μεταμορφώνουν τα ρούχα που φοράς

μεταχειρισμένα και

στοκ επαγγελματικός χώρος-

ανοσία

καλά καλλωπισμένες πουτάνες

ζητιάνοι που εδώ και πέντε χρόνια το παιδί τους με καρκίνο χειρουργείται

απολυμένοι με κίτρινη κάρτα

πρεζόνια της κακιάς ώρας

πρεζόνια της καλής ώρας

αθώοι

ένοχοι

ταξιδιώτες

κενοί

Παιδιά

όλοι σε βαγόνια με ηλεκτρομαγνητικές συνδέσεις

Τι να σκέφτεσαι άραγε όταν δεν μιλάς;

σκέφτεσαι;

ονειρεύεσαι;

συγκεντρώνεσαι;

τι κάνεις;

- καθημερινότητα με στιγμές διαφορετικότητας

πέρασε ελεύθερος ο καιρός... από την τελευταία φορά που ονειρεύτηκα, που με φαντάστηκα δηλαδή μόνη ή μαζί με άλλους ... ,

ίσως γιατί ξεπέρασα την "νιρβάνα", όπως αποκαλούσαν το ύφος μου καμιά φορά

δεν έχω καταλήξει ακόμη εάν το θεωρώ θετικό ή αρνητικό

μα οι σκηνές, αυτοσχεδιασμοί δικοί μου, στο θέατρο πλέων αυθόρμητα με άνεση καμιά φορά εμφανίζονται

μπορώ, μα όταν κρυώνω φιμώνομαι ή αυτοφιμώνομαι

όταν αισθάνομαι τις ορισμένες φόρες

που μπορεί να βρεθείς στον ίδιο χώρο μαζί μου και να φανταστείς την επικοινωνίας μας

αντί να την κανείς πράξη

να ονειρευτής πως τόλμησες

χωρίς να τολμήσεις

σε συχαίνομαι

νιώθω πως αυτό είναι εκείνο οπού καθυστερεί τη ζωή μου, όλα εκείνα όσα θα ήθελες να ζήσουμε μαζί μα δεν τόλμησες παρά μονάχα να τα ονειρευτείς

δεν θα μπορούσα να ανεχθώ την ενέργεια των ονείρων σου

κι αν εγώ δεν ήθελα να ζήσω μαζί σου; με ρώτησες; εάν δεν ήθελα να εμφανιστώ στον φανταστικό σου κόσμο;

ο δικός μου πλέων υπάρχει όταν χρειάζεται, ή όταν προσπαθώ

η όταν κλαίω

σπάνια θα κλαίω

κι όταν βλέπω κάθε τι που μπορώ να αντιληφθώ και να κατανοήσω

όταν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου θυσία

όταν καταλαβαίνω περισσότερα επιλέγω να αυτο.υπνωτιστώ

την αυτο.νάρκωση

στα παραισθησιογωνα της ψυχεδέλειας

... ή των διαλέξεων

είναι κατάρα, το να μπορείς να καταλαβαίνεις και να αφήνεσαι στην κατανόηση! αδύναμα

είναι κατάρα να θες να δημιουργήσεις, και να μισεί τη δημιουργία όταν σε πέτα

είναι κατάρα το να μπορείς να φθάνεις την γαλήνη

δίχως να αποζητάς τα δώρα της

είναι κατάρα το να πληγώνεσαι όταν βλέπεις πόσο ψεύτικος είναι ο υλικός κόσμος

και ότι θα χρειαστεί να περάσουν αιώνες για να μεταμορφωθεί καθ'ολικά σε αλήθεια

... είναι κατάρα και δώρο παράλληλα

μα δεν έχω την ίδια δύναμη, να την αντέξω ... θέλω να ζήσω τόσα πολλά,

που αυτή δεν θα με αφήνει,

έτσι, όταν αποβάλω τις μέρες που προσπαθούν με όφελος να με υπνωτίσουν

επιλέγω τον αυτο.υπνωτισμό, και ύστερα ή γαλήνη παύει

- η αγάπη μπορεί με μίσος να καλλωπιστεί

με ενοχλεί ότι κι αν κάνεις δίπλα μου, δεν έχεις να μου προσφέρεις κάτι περισσότερο για να σε θέλω

ούτε με διδάσκεις, ούτε μπορείς να γίνεις παιδί μου ...

είμαστε ιδεολογικοί εχθροί

είσαι δουλικό και όργανο, κι εγώ συχαίνομαι τον αφέντη σου -

αργότερα ξυπνάω, συνειδητά ή ασυνείδητα

μα πάλι, υπάρχουν τόσα πολλά για να ζήσω, πράττοντας ή γράφοντας

- δεν θέλω να σου κάνω κακό-

9 Δεκεμβρίου στις 12:20 μ.μ. ·